Από τον Νικητόπουλο μέσω Καρούζου στον Πανοβράκο

Τα πρώτα χρόνια της δημαρχίας Καμπόσου μπορούν να χαρακτηριστούν από παλινδρομήσεις και αδυναμία να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, όπως το να μετατρέψει την Γενναίου Κολοκοτρώνη και το πάρκο της Ηφαίστου σε πάρκινγκ. Τον αγώνα να διατηρηθούν όλα αυτά τον έδωσε μόνος του ο «Αναγνώστης Πελοποννήσου» κι αυτό το αναφέρω -καμία φορά χρειάζεται να βλογάμε και τα γένια μας- γιατί πρόσφατα ο εκπρόσωπος τύπου της παράταξης Νικητόπουλου κ. Καραργύρης απαξίωσε όλους τους δημοσιογράφους, πλην του συναδέλφου Γιάννη Γαλανόπουλου, ιδιαιτέρου μέχρι πρότινος του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργολίδα. Βέβαια ο κ Καραργύρης ζητούσε οπίνιον μέικερ και όχι δημοσιογράφο, αλλά αν ήξερε τόσο αυτός όσο και η παράταξή του τι ζητούσαν τόσα χρόνια, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς στο Άργος.

Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια μέρα στην άλλη δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τα στελέχη εκείνα που θα ηγούντο δημοτικών παρατάξεων εκ των πραγμάτων έγειρε στην πηγή του ΠΑΣΟΚ για να πιεί νερό, μόνο που το νερό αυτό ήταν και παραμένει μολυσμένο από βυζαντινισμούς, ενώ περιτριγυρίζεται από καρεκλοκένταυρους. «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν» θα έλεγε κανείς, όμως περιορίστηκαν μόνο στην όψη με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι σύντροφοι και μέλη της παράταξής του Νικητόπουλου να μην τον ειδοποιούν κάν για την πρώτη συνέλευση φίλων και συγγενών του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στο εργατικό κέντρο του Άργους το περασμένο Γενάρη. Μάλιστα κάποιοι υποστήριξαν πως τον είχαν ενημέρωσει και πως βρίσκεται κοντά στη νέα κίνηση. Πράγματι ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα κάτι που ανεγνώρισε αμέσως ο Νίκος Καρούζος κι έκανε ένα βήμα πίσω από την υποψηφιότητα για επικεφαλής της νέας κίνησης, για να μην γευτεί κι αυτός κανένα αδέσποτο συντροφικό φιλί.

Η αυτοπρόταση του Πανοβράκου

Κι ενώ τα πράγματα παραπέμποντο στις επιτροπές, όπου σοφοί θα ανέλυαν καταστάσεις και θα κατέφευγαν σε λυτρωτικές προτάσεις ήρθε ex ante η υποψηφιότητα του Γιώργου Πανοβράκου, ο οποίος αφού τους αποκάλεσε ως συντρόφους και τους υπενθύμισε την συμμετοχή της γυναίκας του ως υποψηφίας περιφερειακής συμβούλου με τον συνδυασμό που είχε υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, έθεσε εαυτόν στην διάθεση της παράταξης να ηγηθεί του νέου σχήματος.

Μάλιστα υποστήριξε πως δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο αφου οι εκλογές είναι προ των Πυλών. Μπορεί όμως ο ίδιος ο κ Πανοβράκος να ηγηθεί μιας τέτοιας παράταξης προερχόμενος ο ίδιος από τα σπλάχνα της Δεξιάς;

Όπως υποστήριξε ο ίδιος, ίσως είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αποσπάσει από τον Καμπόσο και δεξιούς ψηφοφόρους. Πράγματι θα μπορούσε και σύμφωνα με πληροφορίες ακόμα και κάποιοι που για τυπικούς λόγους παραβρέθηκαν στην εντυπωσιακή σε όγκο συγκέντρωση του Δημήτρη Καμπόσου στη Δαλαμάναρα για την κοπή της πίτας της παράταξής του, είναι πρόθυμοι με «δικούς τους ανθρώπους» να στελεχώσουν από την «δεξιά πλευρά» το νέο συνδυασμό που ανακοινώθηκε σήμερα.

Από την αριστερή πλευρά όμως τι γίνεται; Η φράση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ΠΑΣΟΚογενείς, «εσείς πότε γίνατε ΣΥΡΙΖΑ;» δείχνει πως το πάντρεμα θα είναι πολύ δύσκολο.

Τι επιδιώκει η αριστερά

Αν ο στόχος της νέας παράταξης είναι η ανατροπή του Καμπόσου, τότε τα πράγματα είναι απλά. Κάνεις τις συμμαχίες σου, τις βαπτίζεις με ένα όνομα που να δίνει ελπίδες στον ψηφοφόρο και όπου σε βγάλει; Μπορεί όμως να ναι αυτός ο στόχος μιας αριστερής, έστω κεντροαριστερής δημοτικής κίνησης; «Οι ηγέτες έρχονται και παρέρχονται αλλά οι άνθρωποι παραμένουν. Μόνο οι άνθρωποι είναι αθάνατοι, όλα τα άλλα είναι εφήμερα» έλεγε ο Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Τζουγκασβίλι. Έτσι λοιπόν στην λογική «τι Παπάγος τι Πλαστήρας» και αφού οι ψηφοφόροι παραμένουν (οι άνθρωποι) δεν έχει σημασία ποιος ηγείται της παράταξης. Τι Καρούζος, τι Πανοβράκος λοιπόν σε μια άλλη μετάφραση της ιστορικής φράσης του ΚΚΕ. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Ο Γιώργος Πανοβράκος είναι ένα ικανό στέλεχος να ηγηθεί ενός κεντροδεξιού σχήματος. Θα τα καταφέρει όμως να ηγηθεί του ευρύτερου χώρου του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβανομένου; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα, έχουμε να κάνουμε με λογικές πολιτικής συμπεριφοράς.

Ο Πανοβράκος έδειξε από την πρώτη μέρα πως είναι υπέρ ενός δημαρχοκεντρικού σχήματος, λέγοντας «εγώ θα είμαι επικεφαλής και οι θέσεις θα βρεθούν». Από την άλλη ο Καρούζος αντέτεινε ένα μοντέλο που θα ξεκινά από την βάση και θα καλεί τον επικεφαλής να εφαρμόσει τις θέσεις της, προτείνοντας πρώτα να καταγραφούν οι θέσεις και στην συνέχεια να εξεταστεί ποιος υποψήφιος μπορεί καλύτερα να τις εφαρμόσει. Δυο διαφορετικοί δρόμοι που από αδυναμία πολιτικής αντιπαράθεσης έγιναν ο εξής ένας, αυτός του Γ. Πανοβράκου.

Η Βάρκιζα του Άργους

Πόσο διατιθεμένη είναι λοιπόν η αριστερά, πλην ΠΑΣΟΚων, να δεχτεί για μια ακόμα φορά να στηρίξει έναν συνδυασμό μακριά από τις βασικές αρχές της;

Αν ο στόχος βέβαια είναι η ανατροπή του Καμπόσου, σωστά ακολούθησε την όποια πρόταση βρέθηκε μπροστά της ελπίζοντας σε ένα θετικό αποτέλεσμα, πράγμα που μπορεί να συμβεί. Αν όμως ήταν να φέρει μια άλλη λογική στην λειτουργία των Δήμων, τότε υπέγραψε μια Βάρκιζα τοπικής κλίμακας.

(Άκης Ντάνος)