Μία ζεστή αγκαλιά για τους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας
Η τρίτη ηλικία αντιμετωπίζει με ψυχική γαλήνη τον τελευταίο βιολογικό της κύκλο. Οι άνθρωποι αυτοί πάντα χωρίς υστεροβουλίες και υπολογισμούς δίνουν αυτό που μπορούν από το υστέρημά τους για χάρη των νεότερων.
Αυτοί αποτέλεσαν τους στυλοβάτες της οικονομικής και πνευματικής προόδου του κοινωνικού συνόλου και η Πολιτεία στη χώρα μας τους ξεχνά και τους αφήνει στην τύχη τους, με ρημαγμένες συντάξεις και υποτυπώδη υγειονομική περίθαλψη, λόγω της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας, με κοινωνική απομόνωση, με απαράδεκτη και απάνθρωπη αναλγησία για την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων τους και αυτοί με γογγυσμούς, καρτερικότητα και αξιοπρέπεια ανεβαίνουν, αν όχι όλοι, με το δικό τους σταυρό, στο Γολγοθά του μαρτυρίου τους.
Ζητούμε σήμερα με την ευκαιρία και της σημερινής μέρας που είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, «τα περήφανα γηρατειά», που περνούν την πιο δύσκολη εποχή τους, ιδιαίτερα στη χώρα μας:
1. Τη σύνταξή μας για την οποία δώσαμε ό,τι καλύτερο είχαμε, τη νιότη μας στην εργασία, την οποία οι Κυβερνήσεις της χώρας, ρήμαξαν με τις περικοπές, λες και το χρέος της χώρας, την υποδούλωσή της στους Δανειστές, τα δημιουργήσαμε εμείς και όχι η ανικανότητά τους ή η εξυπηρέτηση ειδικών συμφερόντων και η οποία σύνταξη σε λίγο θα μεταβληθεί σε φιλοδώρημα.
2. Να δημιουργηθούν για κάποιους μοναχικούς ηλικιωμένους περισσότερες δομές φιλοξενίας, γιατί δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν, δεν επαρκούν.
3. Να ενισχυθούν τα προγράμματα βοήθειας στο σπίτι, γιατί είναι σημαντικά.
4. Να υπάρξουν αποτελεσματικές και σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες με άμεση και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, ιδιαίτερα σήμερα, στην περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού.
5. Να αποδίδεται στους ηλικιωμένους και στους συνταξιούχους η φροντίδα, ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια που δικαιούνται.
6. Ζητούμε τα αυτονόητα που πρέπει να παρέχονται από ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, τουλάχιστον για την τρίτη ηλικία.
Για να μπορούν οι ηλικιωμένοι και συνταξιούχοι, χωρίς άγχος, χωρίς εμπαιγμό, να γιορτάζουν αυτή τη μέρα που είναι αφιερωμένη σ’ αυτούς, για να μπορούν να ελπίζουν πως ίσως υπάρχει και για τους ίδιους επόμενη μέρα, για να μπορούν να ζουν με ψυχική γαλήνη μέχρι την ολοκλήρωση του βιολογικού τους κύκλου και αυτός ας είναι μακρύς!
Από την ΠΟΠΣ
