Επίδαυρος 1976: Το πιο χαριτωμένο καλοσώρισμα στην ιστορική Μονή Αγνούντος (Video)

Βρισκόμαστε στο 1976, σε ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια της Αργολίδας, μολις 6 χιλιόμετρα από τη Νέα Επίδαυρο, την Ιερά Μονή Αγνούντος.

Ο φακός στέκεται στο τείχος του μοναστηριού, στον ένα πύργο που σώζεται σε καλή κατάσταση, πλανιέται στο φυσικό τοπίο της περιοχής, και ακολουθεί έναν ηλικιωμένο που περνά την πύλη του τείχους για να βγει στο αίθριο του ναού όπου ένας σκύλος κουνά χαρούμενος την ουρά του, γαβγίζοντας για το πιο χαριτωμένο καλωσόρισμα στους επισκέπτες.

Ο ηλικιωμένος εισέρχεται εντός του ναού και στη συνέχεια ο φακός εστιάζει στην κεντρική είσοδο, στην ανάγλυφη κεφαλή του λέοντος στη μετόπη, στον σκαλιστό βυζαντινό σταυρό, στην αψίδα του καμπαναριού που κρύβει ένα κομμάτι από τον οκταγωνικό τρούλο.

Στη συνέχεια του φιλμ, που έχει ανεβάσει στο Youtube η Aylon Film Archives, ο φακός περιπλανιέται στους πύργους της μονής, στα σκαλιά που οδηγούν στα κελιά και κλείνει με πλάνο σε μια γάτα που ρεμβάζει στις πέτρες.

Η Μονή Αγνούντος

Η Ιερά Μονή Αγνούντος χρονολογείται περίπου στο 1029 μ.Χ. και είχε φρουριακό χαρακτήρα για την προστασία των μοναχών από επιδρομές και λεηλασίες. Είναι μονόκλιτη βασιλική με βυζαντινή τεχνοτροπία και στο παρελθόν διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη και σκευοφυλάκιο που λεηλατήθηκαν.

Το όνομα δεν είναι γνωστό από πού προκύπτει. Κάποιοι το θεωρούν παράγωγο από τη λέξη αγνός και κάποιοι από το ρήμα αγναντεύω, επειδή η τοποθεσία της είναι περίβλεπτη και μπορεί κανείς να αγναντέψει όλη τη γύρω περιοχή.

Η ίδρυσή του μοναστηριού ανάγεται στον 11ο μ.Χ. αιώνα. Στην δυτική του μετόπη υπάρχει ανάγλυφη κεφαλή λέοντος. Η μορφή του είναι μεγαλόπρεπη, παρότι είναι έρημο και γκρεμισμένο σε αρκετές πλευρές. Όλο το συγκρότημα είναι τετράγωνο και περικλείεται από ψηλό πέτρινο τείχος. Στη δυτική του πλευρά σώζονται ημιερειπωμένοι οι δύο προστατευτικοί του πύργοι, εκ των οποίων ο ένας διατηρείται σε καλή κατάσταση. Στο κέντρο της δυτικής πλευράς βρίσκεται  η κεντρική είσοδος και ακριβώς απέναντι είναι το Καθολικό, που αποτελεί και το σημαντικότερο μνημείο της. Για να φτάσεις ως εκεί, περνάς πρώτα μια θολωτή πέτρινη στοά και βγαίνεις στο αίθριο. Αίθριο λεγόταν το εσωτερικό προαύλιο, που περιβάλλει το Καθολικό. Γύρω γύρω υπάρχουν συνεχόμενα διώροφα οικήματα, με ξύλινα υπόστεγα, σχεδόν κατεστραμμένα από την υγρασία και το χρόνο.

Το αρχιτεκτονικό του σχέδιο είναι μονόκλιτη βασιλική μετά τρούλου ύψους 17 μέτρων. Όλη τους η τεχνοτροπία είναι Βυζαντινή. Η τοιχοποιία του ναού είναι πέτρινη, αλλά καλοδουλεμένη και πολύ στερεή, γι’ αυτό και έχει αντέξει αρκετούς σεισμούς. Η στέγη υψώνεται σε σχήμα οκτάγωνο με τέσσερα στενά παράθυρα. Ο τρούλος είναι στηριγμένος σε τετράπλευρο τοίχο, που υψώνεται από το κέντρο του ναού και σκεπάζεται με ημισφαιρική στέγη με παμπάλαια κεραμίδια, ενώ στην κορυφή του υψώνεται πέτρινος υπέροχος σκαλιστός σταυρός. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι ολόκληροι με καταπληκτικές αγιογραφίες, ενώ το τέμπλο είναι 300 χρόνων.

Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζεται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις 15 Αυγούστου, με εκατοντάδες πιστούς από όλη την Eλλάδα.