Άργος: Σπαράζουν καρδιές οι καθηγητές της 19χρονης Κυριακής που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή

Η σχολική κοινότητα του Άργους θρηνεί το χαμό ενός νέου ανθρώπου. Η Κυριακή Κωτσογιάννη από το Άργος, η οποία νοσηλευόταν σε νοσοκομείο με ανεύρισμα στον εγκέφαλο από το Νοέμβριο, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή, σκορπίζοντας τη θλίψη σε συγγενείς και φίλους.

Η 19χρονη Κυριακή από το Μαλαντρένι ήταν φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης και πολύ αγαπητή στους καθηγητές και τους συμμαθητές της.

Με ένα συγκινητικό κείμενο που σπαράζει καρδιές, οι καθηγητές και καθηγήτριές του κοριτσιού στο 1ο Λύκειο Άργους όπου φοιτούσε, πριν περάσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, απευθύνουν το τελευταίο αντίο στην άτυχη Κυριακή:

«Αγαπημένη μας Κυριακή,

Είναι στιγμές που η σιωπή σε ακινητοποιεί. Η σκέψη μένει ασάλευτη. Το μυαλό δεν λειτουργεί. Είναι το δυσκολότερο πράγμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, την απώλεια ενός παιδιού. Τα λόγια περιττεύουν, αδυνατούν να απαντήσουν στο ερώτημα: Γιατί; Γιατί; Γιατί σε αυτή τη νεαρή ηλικία να φεύγεις από κοντά μας; Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις που μας κάνουν να νοιώθουμε ξαφνικά τόσο μικροί, τόσο ανήμποροι, τόσο λίγοι;

Από την πρώτη μέρα της σχολικής σου ζωής θυμόμαστε το χαμόγελο που χάριζες απλόχερα και την ευγένειά σου. Προσηλωμένη στα μαθήματά σου, εργατική, κατάφερνες κάθε φορά με αγάπη να προσεγγίζεις τους συμμαθητές σου, να στέκεσαι δίπλα στους φίλους σου και να συνεργάζεσαι με τους καθηγητές σου.

Στην τρίτη λυκείου όταν πια τα πράγματα έγιναν απαιτητικά, λόγω των εξετάσεων, μέσα από το καθημερινό μάθημα ξεχώριζε η αγωνιστικότητά σου και διαφαινόταν η επιτυχία που θα κατάφερνες. Ακούραστη, μεθοδική, μαχητική, καρτερική έφτασες στον στόχο σου.

Όμως η Μοίρα που είχε άλλα σχέδια, τα άλλαξε όλα. Σε ήθελε ανάμεσα στους αγγέλους, σαν άγγελος που ήσουν κι εσύ.

Αφήνεις πίσω τους γονείς, τον αδελφό σου, τους συγγενείς που μέσα από την τραγικότητα που βιώνουν, πρέπει να πολεμήσουν με τις ενάντιες δυνάμεις, να αντέξουν την απουσία και τον πόνο. Πρέπει να βρουν τη δύναμη να πορευτούν όσο και αν ο άνθρωπος είναι αδύναμος μπροστά στο θάνατο, αφού τίποτα δεν μπορεί να τον βοηθήσει αποτελεσματικά να τον υπερβεί.

Κυριακή, θα μας λείψεις. Θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε. Σε κρατούμε στη μνήμη μας σαν ένα φωτεινό αστέρι που έφυγε για να ταξιδέψει πολύ ψηλά στον ουρανό.

Καλό σου ταξίδι…»