Βασίλης Καπετάνιος

Από το βάθος του ηλιόλουστου διαδρόμου μέσα σε ένα ζεστό κίτρινο φως ξεχώρισα μια μικρόσωμη φιγούρα να βαδίζει προς το

Η Κατερίνα χτυπούσε ρυθμικά την μύτη του δεξιού παπουτσιού της στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου. Ένας μαρκόνης της εποχής του

-Όχι μάνα δεν έκανα τίποτα! Ο Νίκος και μαζί όλος ο θάλαμος ξύπνησαν από τις φωνές του Γιώργη. Κοιμόταν στο

Κυριακή πρωί, μυρωδάτα σύννεφα  από το καφέ καϊμάκι ελληνικού καφέ στις δυο μεγάλες κούπες έφευγαν με σιωπηρά αχνιστά μηνύματα προς

Ο Θανάσης περπατούσε φορτωμένος τις σκοτούρες του με σκυφτό κεφάλι στο μόλο του λιμανιού. Με βήμα βαρύ, πλάκα την πλάκα

Ο Παντελής καθόταν στο περίκλειστο κουβούκλιο του φύλακα των ιχθυοτροφείων. Μπροστά του τεράστια ολοστρόγγυλα κενά «μάτια» στην επιφάνεια της θάλασσας.

Του Βασίλη Καπετάνιου Κρατώντας τον αναπτήρα «καμηλοπάρδαλη» όπως τον είχε βαφτίσει ο εγγονός του λόγω του μακριού λαιμού ο κυρ

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Ο Διευθύνων Σύμβουλος με αργές σταθερές κινήσεις πέρασε τα πόδια του στο  εσωτερικό της λιμουζίνας, τα γυαλιστερά

Ο παππούς κατέβαινε την σκάλα για το υπόγειο των συλλογών του. Κάθε βήμα και δυο σκαλοπάτια, κάθε δυο σκαλοπάτια και