Μήπως χρειαζόμαστε έναν Guy Fawkes (Γκάι Φοκς);

Κάθε χρόνο, στις 5 Νοεμβρίου, το Ηνωμένο Βασίλειο παίρνει φωτιά, αλλά η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν επεμβαίνει πάρα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Τα υπόλοιπα ας καούν!

 

Γιορτάζουν οι Βρετανοί –και όχι μόνο– την αποτυχημένη απόπειρα του Guy Fawkes να κάψει το αγγλικό κοινοβούλιο, στις 5/11/1605, απόπειρα που πήρε το όνομα «Συνομωσία της Πυρίτιδας». Σ’ όλο το Ηνωμένο Βασίλειο δε εκείνη την νύχτα ανάβουν φωτιές και καίνε εκτός των άλλων και ομοιώματα του Guy Fawkes, εκτός απ’ την Υόρκη, όχι την Ν. Υόρκη, μην μπερδευόσαστε, για την Υόρκη της Αγγλίας μιλάμε, η Ν. Υόρκη δεν υπήρχε τότε, λεγότανε Ν. Άμστερνταμ μέχρι το 1664.

 

Στην Υόρκη λοιπόν δεν καίνε ομοιώματα του Guy Fawkes και κάποτε που έτυχε να περάσω από ’κει, άκουσα τον διευθυντή του σχολείου της πόλης να λέει ότι οι δάσκαλοι της Υόρκης δεν καίνε τους μαθητές τους, ενώ εδώ κοντεύουμε να φτάσουμε σε εκ διαμέτρου αντίθετο σημείο και οι μαθητές να καίνε τους δασκάλους. (Στρατιώτης απ’ την Υόρκη ήταν ο Fawkes). Στην Υόρκη λοιπόν έχουν μόνο πυροτεχνήματα, όχι ομοιώματα του συμπατριώτη τους.

 

Με όσα σας γράφω σήμερα, δεν θέλω να παρακινήσω κανέναν να κάνει καμιά αλακία (το «Μ» κεφαλαίο μπροστά,) να το επιχειρήσει, γιατί… καλά, θα τα δούμε παρακάτω αυτά. Δεν έχει νόημα πάντως η ενέργεια. Πάμε πίσω στον Guy Fawkes τώρα.

 

Ας πούμε λοιπόν ότι ο τύπος επετύγχανε και το τίναζε στον αέρα το αγγλικό κοινοβούλιο. Θα σκοτωνόντουσαν πολλοί βουλευτές και –ίσως– ο βασιλιάς Ιάκωβος Α΄, που θα ήταν εκεί για να εγκαινιάσει την νέα σύνοδο του κοινοβουλίου. Ε και λοιπόν; Πού είναι το κέρδος; Τι θα τους έλειπε; Ο βασιλιάς ή οι βουλευτές; Όσο να ’ναι, κάποιοι θα ήταν στη γραμμή διαδοχής, όσο για βουλευτές, κάνουμε εκλογές και εκλέγουμε άλλους. Ένα κατεστραμμένο κτίριο θα ήταν όλο κι όλο το κέρδος. Γι’ αυτό σας λέω, δεν γίνεται τίποτα με το μπαρούτι. Απαιτείται εκπαίδευση του λαού, να μάθουν όλοι ποιους εκλέγουν… Καλά, άρχισα να σας λέω παράξενα πράγματα τώρα και σαν να γυρεύω ψύλλους στ’ άχυρα.

 

Η ιστορία λέει ότι όλοι οι συνωμότες δικάστηκαν και εκτελέστηκαν στις 31/1/1606, η λαϊκή παράδοση  όμως θέλει τον Guy Fawkes να έχει δραπετεύσει στην Αμερική. Είτε έτσι είτε αλλιώς όμως, σήμερα η μορφή του Γκάι Φοκς έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη, που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Το όνομά του δε, (Guy,) πέρασε στην αγγλική αργκο και έφτασε να σημαίνει “παλιόφιλε” ή κάτι τέτοιο.

 

Στην Αγγλία τον θυμόνται ακόμη, βάζουν μικρές ή μεγάλες φωτιές σε ακάλυπτους χώρους την επέτειο του αποτυχημένου διαβήματός του, τα παιδιά φοράνε ακόμη την μάσκα του και τραγουδούν: «Remember, remember the 5^th of November» (θυμήσου, θυμήσου την 5^η Νοεμβρίου).

 

Τελικά ο Guy Fawkes έγινε λαϊκός ήρωας και πρέπει να πω ότι τον χρειάζονταν οι εγγλέζοι εκείνη την εποχή, γιατί μετά τον θάνατο του Ερρίκου Η΄, που τα έσπασε με την καθολική εκκλησία και που μετά από τόσους γάμους, το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει έναν γιο, που ήταν ασθενικός και δεν φτούρησε για πολύ, είχαμε την διαμάχη καθολικών και προτεσταντών μοναρχών και πήρε ο διάολος πολλούς, με απολύτως… θεάρεστον τρόπο, βεβαίως. Ίσως αυτό να ήταν η αιτία που ξεκίνησε η συνωμοσία της πυρίτιδας, όπως ονομάστηκε η απόπειρα της 5^ης Νοεμβρίου 1605. Ο βασιλιάς ήταν προτεστάντης και κατέτρεχε τους καθολικούς. Καλά, κάτι πρέπει να φταίει πάντα και σε πολλές περιπτώσεις φταίει η θρησκεία. Και την πληρώνουν οι λαοί. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα. Ή μήπως δεν είναι; Είναι-δεν είναι, το αφήνουμε για την ώρα στην άκρη. Θα τα πούμε κάποια άλλη φορά αυτά. Αλλά, αν δεν υπήρχαν οι θρησκείες, να χωρίζουν τους λαούς, ή αν ήταν πιο… πολιτισμένες και δεν διεκδικούσαν όλη τη γνώση τη σοφία και την αγιοσύνη του κόσμου για πάρτη τους, ούτε συνωμοσία της πυρίτιδος θα είχε ποτέ συμβεί, ούτε νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Βεβαίως, δεν περιμένω να τα καταλάβει κανείς αυτά, αλλά πρέπει να λέγονται πού και πού. Μήπως ξυπνήσουμε καμιά φορά και πάψουμε να κοιμόμαστε όρθιοι.

 

Θα με ρωτήσετε τώρα γιατί σας τα ’πα όλ’ αυτά. Μια προσπάθεια ήταν να απομυθοποιήσω αυτό που χτες προσπάθησαν να μυθοποιήσουν οι περισσότερες εφημερίδες, δυο μέρες μετά την νύχτα του Guy Fawkes και τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο. Δεν βγαίνει τίποτα με το μπαρούτι, τι να σας λέω τώρα; Γιατί η γνώση (γνώση σε βάθος, όχι επιφανειακή,) είναι ισχυρότερη από όλες τις εκρηκτικές ύλες το κόσμου μαζί. Εκεί να ποντάρουμε λοιπόν, αν θέλουμε ν’ αλλάξουν τα πράγματα:

 

Στην γνώση! Στην αλήθεια!

 

Μέχρι να το καταφέρουμε αυτό και ο γιαλός θα είναι στραβός κι εμείς στραβά θ’ αρμενίζουμε…

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!