Σκέπτομαι πρόστυχα, ακόμη και για… βιβλιοθήκες

Λέω να πιάσουμε ένα τοπικό θεματάκι που αφορά στους περισσότερους από μας, ειδικά στους νέους ανθρώπους. Στο Ναύπλιο έχουμε μια Δημόσια Βιβλιοθήκη, η οποία λειτουργεί έντεκα ώρες την ημέρα, Δευτέρα με Παρασκευή, από 08:00 έως 19:00. Μαθητές, φοιτητές την επισκέπτονται καθημερινά και είναι χαρά θεού να τους βλέπεις να μελετούν, σοβαροί κι αμίλητοι. Υπάρχουν και υπολογιστές, από τους οποίους μπορούν να ανατρέξουν στο ίντερνετ, για περισσότερες ή πιο σύγχρονες πληροφορίες.

 

Όπως προείπα, η Βιβλιοθήκη μας λειτουργεί με εύρυθμο τρόπο και όλοι οι υπάλληλοι, –οι περισσότεροι αποσπασμένοι εκεί, από άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου,– είναι πολύ πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν όλους του φιλομαθείς, που καταφεύγουν κάτω απ’ την στέγη της, πάντα με ευγένεια, ενδιαφέρον και χαμόγελο. Είναι μια όαση ηρεμίας και μάθησης με τον πλούτο των βιβλίων που υπάρχουν εκεί!

 

Η Βιβλιοθήκη μας είχε και μια διευθύντρια, μια εξαιρετική νέα κυρία, την κ. Βασιλική Σταματοπούλου, που πάντα με ηρεμία και ευγένεια ασκούσε τα καθήκοντά της, ώστε όλα να πηγαίνουν ρολόι. Είπα «είχε», γιατί δεν έχει πλέον. Κάποιοι ανεγκέφαλοι καρεκλοκένταυροι απ’ το υπουργείο Παιδείας, –που μ’ αυτά που κάνουν θα τους άξιζε να το γράψω (υπο)Παιδείας, όπως συνηθίζω,– απεφάσισαν ότι η Βιβλιοθήκη έπρεπε να μείνει ακέφαλη, θα δούμε παρακάτω τους πιθανούς λόγους. Η Διευθύντρια λοιπόν είναι δασκάλα και βρέθηκε στη θέση που κατείχε μέχρι προ ημερών, με απόσπαση. Την πήραν λοιπόν και την έστειλαν σε κάποιο δημοτικό σχολείο να κάνει την επιτηρήτρια. Μην με ρωτήσετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό το «επιτηρήτρια», γιατί δεν έχω ιδέα.

 

Όταν επικοινώνησα με κάποιους στο υπουργείο (υπο)Παιδείας και υπέβαλα την εξής απλή ερώτηση: «Γιατί η απόσπαση της Διευθύντριας τώρα, ένα μήνα περίπου πριν απ’ το τέλος του έτους;» μου απάντησαν ότι τώρα φάνηκαν οι ελλείψεις του τάδε δημοτικού σχολείου. «Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά», επέμεινα εγώ, τον Σεπτέμβρη, που πήγαν τα παιδιά στο σχολείο τους, βρήκαν δασκάλους, αλλά έπεσε το θανατικό κι όλοι οι δάσκαλοι πέθαναν από τότε μέχρι τώρα. Αυτό μου είπατε ή κατάλαβα λάθος;» Μετά άρχισαν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα. Ήταν τόση η βλακεία αυτών που μου έλεγαν, που εκνευρίστηκα. Είναι γνωστό, όχι όμως και στο υπουργείο (υπο)Παιδείας, ότι είμαι αλλεργικός στη βλακεία και μου ανάβουν τα λαμπάκια. «Κύριοι», τους είπα, «προσπαθήστε να δουλέψετε κάναν κουτό, δεν θα τα καταφέρετε μαζί μου» και τους το έκλεισα. Δεν επρόκειτο να βγάλω άκρη, έτσι όπως το πήγαιναν, και τα τηλεφωνήματα κοστίζουν. Βεβαίως έχω καταλάβει γιατί η απόσυρση της Διευθύντριας έγινε στο τέλος της χρονιάς και όχι στις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε θα έπρεπε να έχουν γίνει αντιληπτές οι ελλείψεις των σχολείων. Εκτός πια κι αν οι αρμόδιοι του σχολείου φόρτωσαν το έγγραφο με τις ελλείψεις τους σε… χελώνα, για να το στείλουν στο υπουργείο, αλλά πόσο καθυστερημένοι τεχνολογικά να είναι; κάτι θα πρέπει να έχουν ακούσει για ταχυδρομεία, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, (με 3.000 χλμ/δευτερόλεπτο τρέχει,) τηλέφωνα κλπ.

 

Φίλες και φίλοι, άλλος είναι ο λόγος που η απόσυρση της Διευθύντριας έγινε τώρα. Όσο κι αν το σκέφτηκα, σε δύο εκδοχές κατέληξα. Ας δούμε την πρώτη: Πώς δουλεύουν όλα τα πράγματα στο… κράτος δικαίου που ζούμε. Με μέσον! Με βύσμα, για να το πω πιο λαϊκά! Κάποιος λοιπόν μπορεί να διαθέτει μεγάλο μέσον και να εποφθαλμιούσε την θέση. Δεν τα μάθατε τι έγινε στον προοδευτικό σύλλογο «Ο Παλαμήδης» μετά απ’ τον αδόκητο θάνατο του τότε προέδρου του, του Κώστα Φωτόπουλου. Τα μάθατε, άρα γιατί να σας τα ξαναπώ; Κάπως έτσι γίνονται οι δουλειές στην Ελλάδα. Γιατί όποιος ασκεί διοίκηση, έχει κι ένα επίδομα, που δεν ξέρω πόσο υψηλό είναι, αλλά, οπωσδήποτε, είναι ένα έξτρα κατιτίς. Και όσοι έχουν εξουσία παραπάνω, θέλουν στις θέσεις των προϊσταμένων, διευθυντών κλπ να τοποθετούν αχυράνθρωπους, για να μπορούν να τους κουμαντάρουν χωρίς αντιρρήσεις.

 

Βεβαίως αυτός ο λόγος δεν ευσταθεί και πολύ, γιατί, αν ήταν έτσι, θα έπρεπε το υπουργείο να έχει ήδη τοποθετήσει άλλον/ην διευθυντή/ντρια στη Βιβλιοθήκη μας, πράγμα που δεν έγινε και, κατά την γνώμη μου, δεν θα γίνει μέχρι το τέλος του έτους. Γιατί; «Αναζητήσατε την γυναίκα» λένε οι Γάλλοι, αλλά στην περίπτωσή μας δεν έχει εφαρμογή. «Ακολουθήσατε το χρήμα», θα έλεγα εγώ. Θα εξηγηθώ: Η Βιβλιοθήκη μας λαμβάνει κάτι πιστώσεις απ’ το υπουργείο. Τα λεφτά αυτά θα χρησιμοποιούνταν για να ετοιμαστεί το φορτηγό της κινητής βιβλιοθήκης, που θα πήγαινε στα χωριά, να εξοπλιστεί και να λειτουργήσει, αφού υπάρχουν κι εκεί άνθρωποι που θέλουν να διαβάζουν και δεν τους είναι εύκολο να έρχονται στο Ναύπλιο κάθε φορά για να πάρουν ένα βιβλίο. Όταν δεν πάει το όρος στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ στο όρος, όπως λέει ο λαός. Οι εργασίες αυτές είχαν προγραμματιστεί να γίνουν μέχρι το τέλος του χρόνου. Αν δεν γίνουν και δεν χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα, στις 31/12/2014, θα επιστραφούν στο υπουργείο και δεν θα λειτουργήσει η κινητή βιβλιοθήκη. Ωραία! Καταλάβατε; Μη υπάρχοντος άλλου, αφού η διευθύντρια απεσύρθη και δεν έστειλαν άλλον/ην, να υπογράψει τα εντάλματα για τις δαπάνες, τα χρήματα θα επιστρέψουν στο υπουργείο κι αν πάνε στο υπουργείο, δεν θα είναι και πολύ άσχημα, εκτός απ’ το γεγονός ότι η Βιβλιοθήκη μας θα παραμένει ακέφαλη, τουλάχιστον μέχρι τις 2/1/2015 και τα έξοδα που έχουν γίνει μέχρι τώρα για την κινητή βιβλιοθήκη θα πάνε στράφι. Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα πάνε στην τσέπη κάποιου επιτήδειου, αλλά όρκο δεν παίρνω.

 

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί είναι πολλές οι συμπτώσεις για να πιστέψω ότι είναι συμπτώσεις. Δεν συμφωνείτε; Σας εξέθεσα αναλυτικά τις σκέψεις μου και, όταν είναι οι πολιτικοί ανακατεμένοι, συνηθίζω να σκέπτομαι… πρόστυχα. Εύχομαι να έχω άδικο κι ας με καρπαζώσετε εν καιρώ…

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!