Μια διαμάχη

Πριν αρχίσουμε, πρέπει να κάνω μια διευκρίνιση: Δεν σιτίζομαι στο συσσίτιο της Ευαγγελίστριας. Οπότε γι’ αυτήν της προσπάθεια του Ι.Ν. Ευαγγελίστριας, του ιερέα, του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του και των εθελοντών, που προσφέρουν, ενδιαφέρομαι μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους. Κόσμος βρίσκει ένα πιάτο φαγητό εκεί κι αυτό είναι καλό στους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Θα έπρεπε όλοι μας να είμαστε δίπλα στους υπεύθυνους του συσσιτίου και να βοηθάμε όπως μπορούμε. Θα με ρωτήσετε τώρα: «Εσύ πότε βόηθησες, ρε φίλε;». Ομολογώ, ποτέ! Αλλά η Ευαγγελίστρια είναι μακριά για μένα και πώς να σκαρφαλώσω εκεί πάνω;

 

Διαβάζω και ακούω πολλά για την προσπάθεια αυτή. Και μου δημιουργούνται πολλά ερωτήματα. Πρώτα βγήκε μια κυρία και ανακοίνωσε ότι ο ιερέας του Ι.Ν. Ευαγγελίστριας δήλωσε ένα οικόπεδό της ως οικόπεδο της εκκλησίας, για να πάρει άδεια ανέγερσης τριωρόφου οικοδομής, για να στεγάσει το συσσίτιο, που, αν είναι έτσι, έχει άδικο ο ιερέας, αφού δεν χρειάζονται τρεις όροφοι γι’ αυτήν τη δουλειά.

 

Και τώρα ερχόμαστε στα ερωτήματά μου, που θα τα πιάσουμε απ’ την αρχή:

 

1. Το «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα το έχει ακούσει κανείς; (Θα καταλάβετε παρακάτω γιατί το λέω αυτό).
2. Το «επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με» το έχετε υπ’ όψιν σας; (Κατά Ματθαίον 25.35 και 25.36).
3. Δεχόμαστε όλοι ότι πρέπει να βοηθάμε τους αναξιοπαθούντες;
4. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν άποροι στην πατρίδα μας; Άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους, που τους περικόψανε μισθούς και συντάξεις κλπ και που, αν δεν τους βοηθήσουμε, –ίσως– τους οδηγούμε στην αυτοκτονία;
5. Δεχόμαστε όλοι ότι το να υπάρχουν εγκαταστάσεις συσσιτίου απόρων, σύμφωνα με όλες τις υγειονομικές διατάξεις, δεν υποβαθμίζει την γειτονιά μας και το ότι το να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας, όπως κάνει ο εν λόγω ιερέας και ο Ιερός Ναός στον οποίον ιερουργεί είναι ενέργεια ανθρώπινη και θεάρεστη; Σημειωτέον ότι η δουλειά των ιερέων δεν είναι μόνο να ψάλλουν το «Κύριε ελέησον» στην εκκλησία, αλλά και –κυρίως– να βοηθούν τον συνάνθρωπο, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής ότι είπε ο Χριστός (§ 2 παραπάνω).
6. Μήπως εμπλέκονται πολλά χρήματα στο συσσίτιο των απόρων του Ι.Ν. Ευαγγελίστριας, που τώρα, με την διαχείριση του ιερέα, πάνε μόνο στο συσσίτιο;
7. Μήπως θέλουν ορισμένοι να σταματήσει ο Ι.Ν. Ευαγγελίστριας να διοργανώνει το συσσίτιο, για να αναλάβουν άλλοι, με τα γνωστά αποτελέσματα; Αν γίνει έτσι, θα μειωθούν ποσότητα και ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται στους άπορους, για να γεμίζουν οι τσέπες ορισμένων.
8. Εάν υπάρχουν αποδείξεις για ατασθαλίες του ιερέα ή κάποιου απ’ το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας και κάποιος έχει στοιχεία και αποδείξεις, –που δεν το πιστεύω, γιατί ο Μητροπολίτης μας, τον οποίον εκτιμώ και σέβομαι βαθύτατα και είναι άνθρωπος έξυπνος και μορφωμένος, κάτι θα είχε καταλάβει και θα είχε πάρει μέτρα, ενώ τώρα συμπαραστέκεται στον ιερέα,– αν λοιπόν έχει κάποιος αποδείξεις, ας μας τις πει κι εμάς και θα το ψάξουμε το θέμα σε βάθος.

 

Λέω «μήπως», επειδή δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στην καλοσύνη ούτε στο θρησκευτικό συναίσθημα και πίστη των ανθρώπων –που, σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχουν– και θεωρώ τα πάντα πιθανά.

 

Και τώρα κάνα-δυο συστάσεις και διαπιστώσεις:

 

1. Καλά έκανε η οικοπεδούχος και υπερασπίστηκε την περιουσία της, αν κάποιος προσπάθησε να την οικειοποιηθεί.
2. Καλά κάνει και ο ιερέας και επιμένει να συνεχίζει το συσσίτιο, αφού υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν ανάγκη.
3. Δοθέντος ότι είναι ένα έργο και θεάρεστο και φιλανθρωπικό, ας αφήσουμε τον ιερέα  και τους συνεργάτες του να κάνουν την δουλειά τους. Δεν οργανώνει κανείς συσσίτια, αν δεν υπάρχουν ανάγκες να καλυφθούν.
4. Αν υπάρχουν άνθρωποι με… φιλοδοξίες, ας οργανώσουν το δικό τους συσσίτιο, κάπου αλλού και ας αφήσουν το ήδη υπάρχον και τους διοργανωτές του ήσυχους. Επειδή πιστεύω δε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ήδη υποσιτίζονται, αλλά ντρέπονται να στηθούν στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ, να έρθουν οι ενδιαφερόμενοι φιλόδοξοι σε συνεννόηση με τον Δήμο Ναυπλιέων και να τους πηγαίνει το φαγητό στο σπίτι ένα αυτοκινητάκι, που βλέπω να κυκλοφορεί, με την επιγραφή «Βοήθεια στο Σπίτι». Ας μην το χρησιμοποιούμε μόνο για τους υπερήλικες και ανήμπορους.

 

Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας, έτσι όπως την καταντήσαμε, τα χρειάζεται –δυστυχώς!– τα συσσίτια, που οργανώνονται παντού, σε μικρές και μεγάλες πόλεις. Έχω δει στην Αθήνα, στην οδό Μοσχονησίων συγκεκριμένα, συσσίτιο που οργανώνεται από μετανάστες, για μετανάστες, χωρίς διακρίσεις χρώματος, φυλής, θρησκείας. Αφού λοιπόν οι μετανάστες μονιάζουν μεταξύ τους και, όσοι μπορούν και όπως μπορούν, προσφέρουν στον συνάνθρωπο ένα πιάτο φαΐ, ας μην προσπαθούμε να καταστρέψουμε κάτι ωραίο και ανθρώπινο, που άρχισε και στην δική μας πόλη. Θα ήταν τεράστια αποκοτιά και προσβολή στον άγνωστο συνάνθρωπο που πεινάει. Η συνείδηση του καθενός μας ας μας οδηγήσει προς το καλό και στην αγάπη προς τον πλησίον μας και τον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο. Γιατί η ζωή έχει γυρίσματα και μπορεί, αύριο – μεθαύριο, να έρθει η σειρά μας. Διαπίστωση είναι αυτό, όχι απειλή, αφού ούτε την διάθεση ούτε την δύναμη έχω να απειλήσω κανέναν.

 

Τέλος θα ήθελα να συγχαρώ όλους όσους συνεργάζονται για την καλή και απρόσκοπτη λειτουργία του συσσιτίου και να τους παρακαλέσω να συνεχίσουν! Το έργο τους είναι ευρύτατα αποδεκτό απ’ όλην την κοινωνία του Ναυπλίου.

 

ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.