Ο χρόνος σε ριπλέι τιβί…..

Ο παππούς έξι και μισή άρχισε να «στολίζει» το μικρό λευκό τραπεζάκι μπροστά από τον καναπέ. Με προσεχτική τρυφερότητα άπλωσε πάνω του ένα κιτρινόμαυρο μικρό τραπεζομάντηλο. Το κατάλληλο σκέπασμα για αυτές τις ειδικές περιπτώσεις,  πάνω του τοποθέτησε δυο μπολάκια με ξηρούς καρπούς, δυο πιατάκια με ποικιλίες κίτρινων κεριών , δυο μικρά ποτηράκια για τσίπουρο. Στην εξωτερική επιφάνεια όλων των οικιακών συσκευών  σε κίτρινο τριγωνικό φόντο πρόβαλε ο δικέφαλος αετός της Αεκάρας. Τέλος ένα καραφάκι τσίπουρο στολισμένο με ένα γυάλινα γραμμωμένο σχέδιο της Αγίας Σοφίας και παραδίπλα ένα ξύλινο κουτί με τα καπνικά του σύνεργα, μόνο που εδώ είχε πάνω του μια σημαία της Κούβας.
-Τι άλλο μας λείπει; ( Μονολόγησε. ) Χαρτοπετσέτες , τα τηλεχειριστήρια,  τα τηλέφωνα και ένα παγωμένο μπουκάλι νερό.
 
Ήταν η ώρα που ο παππούς άραζε στον καναπέ, ήθελε κυριολεκτικά να βουλιάξει μέσα στην ακινησία των μαξιλαριών. Οι μόνες κινητικές δραστηριότητες που επέτρεπε ήταν των χεριών και του στόματος , να πιεί το ποτάκι του , να καπνίσει το πούρο του να μασουλίσει το κράμα ξηρών καρπών και τυριών. Το μικρό τραπεζάκι συμμετείχε και αυτό στον ποδοσφαιρικό αγώνα, αφού όλα ήταν σε κιτρινόμαυρο φόντο με τον δικέφαλο αετό κυρίαρχο.
 
Ο παππούς έπιασε το καινούργιο του ηλεκτρονικό απόκτημα , κινητό τηλέφωνο και   ηλεκτρονικός υπολογιστής μαζί. Κάλεσε ένα -ένα τα νούμερα για το κινητό του Πέτρου,  του συνονόματου εγγονού του. Αν και λάτρης της τεχνολογίας ο παππούς αρνιόταν να χρησιμοποιεί μόνο τις  ηλεκτρονικές ευκολίες. Στον απαραίτητο καθημερινό εξοπλισμό του χρησιμοποιούσε το χειρόγραφο ημερολόγιο του. Στις πίσω σελίδες του κρατούσε και τα τηλέφωνα των ανθρώπων που επικοινωνούσε. Μια λίστα η οποία συνεχώς μίκραινε υπό το βάρος των απωλειών που έφερνε ο χρόνος.
-Όσο μπορώ και θυμάμαι τα νούμερα των δικών μου ανθρώπων είναι καλά και η μνήμη μου ( έλεγε) δεν πατάω τα νούμερα ενός απρόσωπου αριθμού καλώ ένα φίλο, ένα συγγενή, καθένας με τον κωδικό του.
-Πετράν σε δέκα λεπτά ξεκινάει ο αγώνας έχω ετοιμάσει την κερκίδα, μόνοι μας είμαστε θα τον ευχαριστηθούμε τον αγώνα.
-Παππού θα έρθω στο δεύτερο ημίχρονο είμαι έξω αυτή την στιγμή .
-Καλά θα σου πω τις φάσεις από το πρώτο.
-Δεν χρειάζεται παππού.
-Δεν κατάλαβα ( είπε λίγο ενοχλημένος ο παππούς) δεν σε ενδιαφέρει πια η Αεκάρα μας;
-Με ενδιαφέρει και πολύ, αλλά θα το δω στο ριπλέι τιβί.
-Τι είναι τούτο πάλι;
-Θα σου εξηγήσω όταν έρθω.
-Αφήνω και την πόρτα ανοιχτή, όταν παίζει η ομάδα δεν κουνιέμαι για τίποτα.
 
Ο παππούς ξεκλείδωσε την πόρτα και βυθίστηκε στην δεξιά άκρη του καναπέ, γέμισε τα μικρά κιτρινόμαυρα ποτήρια με διάφανο τσίπουρο, αλλά δεν ήπιε περίμενε τον εγγονό του. Λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο ακούστηκαν οι βιαστικές μπότες του Πετράν στις σκάλες.
-Τι έγινε παππού;
-Ένα μηδέν!
-Χάνουμε;
-Όχι κερδίζουμε μέσα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
-Γκολάρα σου λέω, έχασες.
-Θα το δω στις διαφημίσεις ( ο παππούς τον κοίταξε με ένα βλέμμα απορίας, τσούγγρισαν τα «δικέφαλα» ποτήρια τους και ήπιαν στην υγειά της ομάδας τους).
 
Όταν τέλειωσε το πρώτο ημίχρονο ο εγγονός πήρε το τηλεχειριστήριο από το μικρό τραπεζάκι και έκανε διάφορες κινήσεις πάνω στο πληκτρολόγιο. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του παππού η ζωντανή μετάδοση σταμάτησε και άρχισε να βλέπει ξανά το πρώτο ημίχρονο του αγώνα.
-Σε ποιο λεπτό μπήκε το γκολ παππού;
-Στο 14.
-Μια στιγμή να το πάω εκεί. Μπράβο γκολάρα ε παππού;
-Πως το έκανες αυτό;
-Είναι το πρόγραμμα ριπλέι τιβί μάλλον δεν έχεις μάθει όλα τα κόλπα της καινούργιας σου τηλεόρασης.
-Όταν το  γεγονός γίνεται επανάληψη τεχνική, ριπλέι όπως είπες , αποδυναμώνεται , χάνει το βάθος του και ο χρόνος θα λειτουργήσει εκβιαστικά, χάνεις το συμβάν!!!
-Τι είπες παππού;
-Τίποτα βάλε να δούμε το δεύτερο ημίχρονο σε ενεστώτα χρόνο για να μπορέσει να πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις.
 
Παππούς και εγγονός απόλαυσαν το παιγνίδι, δεν θεωρούσαν δίκαιο το τελικό 1-1 και είχαν παράπονα για την μεροληπτική  συμπεριφορά της διαιτησίας. Χαμένους πίσω από ένα ντουμάνι καπνού τους βρήκε η γιαγιά λίγα λεπτά μετά την λήξη του αγώνα.
-Να φωνάξω την πυροσβεστική ;
-Όχι γιαγιά , άσε λίγο ανοιχτά να φύγει ο καπνός. Παππού τι ήταν αυτό που είπες για το βάθος του χρόνου.
-Δεν μου λες δεν σου είπε ο γιατρός να μην πίνεις, να μην καπνίζεις  και να μην τρως αλμυρά; Τι είναι αυτά που κάνεις;
-Τίποτα δεν έκανα, μπάλα έβλεπα είναι τα  απαραίτητα μου  για να παρακολουθήσω τον αγώνα.
-Μάλιστα, βοηθάνε αποτελεσματικά  την ακοή και την όραση σου! (Η γιαγιά πήγε να ανοίξει και τα μεγάλα παράθυρα της κουζίνας.)
 
-Λοιπόν Πετράν ο χρόνος είναι ένας βέλος που πηγαίνει μπροστά , τουλάχιστον για τα ανθρώπινα μέτρα όπως τα ξέρουμε εμείς μέχρι τώρα. Εμείς τα ανθρώπινα όντα κεντάμε τον καμβά του χρόνου με γεγονότα. Ένα γεγονός είναι κάτι που συν-βαίνει, αυτό προϋποθέτει μια δράση, μια τοποθέτηση απέναντι σε κάτι που θα συμβεί, μια εγρήγορση, μια κινητοποίηση πριν από το συμβάν , το γεγονός αν γνωρίζουμε ότι πρόκειται να συμβεί. Μια κινητοποίηση μια αντίδραση προκύπτει βέβαια και για κάποιο απρόβλεπτο συμβάν. Όταν θέλαμε να ακούσουμε στο ραδιόφωνο ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στις τρεις το μεσημέρι και να μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή κάναμε μια σχετική προετοιμασία.  Δεν είχαμε άλλες υποχρεώσεις, είχαμε τελειώσει το φαγητό μας  μαζευόμασταν με τους φίλους μας. Αν κάποιος ερχόταν καθυστερημένος η μόνη δυνατότητα που είχε ήταν να δει με τα δικά μας ραδιοφωνικά μάτια τις επίμαχες φάσεις ή με τα τηλεοπτικά  ασπρόμαυρα μάτια αργότερα.
-Δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοείς παππού.
-Η έντονη χρήση του ηλεκτρονικού διαδικτύου αλλοίωσε τελείως το γεγονός, το συμβάν από τον χρόνο και την θέση που παίρνουμε απέναντι του. Η υπερβολική χρήση της ηλεκτρονικής πληροφορίας στερείται βάθους. Κάτι γίνεται σαν να μην γίνεται αφού μπορούμε να το προλάβουμε αργότερα (!!!), αφού έχει ήδη γίνει.
-Έ τότε ακόμα καλύτερα γιατί όπως λες και εσύ στον κόσμο των δύο διαστάσεων , στο θέατρο σκιών και στις αναλογίες της βυζαντινής τεχνοτροπίας καταργείται το βάθος και τα Πρόσωπα φανερώνονται.
-Ναι αλλά εκεί υπάρχει μια σημαντική διαφορά, τα γεγονότα εξακολουθούν να υπάρχουν, να συμβαίνουν , αλλά είναι το Πρόσωπο που κυριαρχεί ως προαπαιτούμενο, συμμετέχων και αποτέλεσμα της δράσης. Στην βυζαντινή τεχνοτροπία , στο θέατρο σκιών ο καραγκιόζης όσο ασήμαντος και φτωχός άνθρωπος και αν είναι, ως Πρόσωπο είναι μεγαλύτερος και από την καλύβα του και από το επιβλητικό σαράι. Κανένα γεγονός στο θέατρο σκιών δεν ξανασυμβαίνει σε ριπλέι όπως έκανες εσύ με την τηλεόραση πριν.
-Δηλαδή εσύ πιστεύεις  ότι δεν χάρηκα το γκολ όταν το είδα σε επανάληψη.
 
-Δεν είναι το ίδιο να είσαι σε εγρήγορση με όλες τις αισθήσεις σου έτοιμες να στέλνουν μηνύματα σε όλα τα κέντρα μνήμης και όταν συμβαίνει η πράξη να έχεις μια έντονη καταγραφή μοναδική και βιωματική. Ο σύγχρονος τρόπος πληροφορίας νομίζεις ότι σε οδηγεί σε κέρδος χρόνου.
-Μα γιατί δεν είναι κέρδος χρόνου;
-Όχι , ο χρόνος που δεν μπορείς να βιώσεις δεν είναι κέρδος είναι χαμένος χρόνος! Νομίζεις ότι μπορείς κάποτε να τον ελέγχεις αλλά ουσιαστικά με την απεριόριστη χρήση της επανάληψης ουσιαστικά αποτραβιέσαι από την δράση.  Αυτό θέλει και το σύστημα. Δεν ενδιαφέρεσαι να εμπλακείς γιατί μπορείς να το πληροφορηθείς αργότερα! Ενώ ο χρόνος έχει ήδη παρέλθει. Η μεγάλη δυνατότητα της επανάληψης οδηγεί στην ακηδία και στην ανηδονία.
-Ε παππού μπάλα βλέπαμε και εσύ με πήγες σε άγνωστες λέξεις τι είναι η ακηδία;
 
– Η πρώτη είναι περισσότερο θεολογική λέξη από το α+΄κηδος( φροντίδα) , και σημαίνει την αθυμία και την ανορεξία του ανθρώπου για κάθε πνευματικό έργο. Ανηδονία το καταλαβαίνεις νομίζω είναι ή έλλειψη χαράς από κάθε δραστηριότητα .Όταν το γεγονός μπορεί να μετατεθεί ως διαδικασία επανάληψης στο μέλλον όπου μπορεί να είμαι απλά θεατής , απλά χρήστης μια πληροφορίας τότε χάνω βαθμιαία την όρεξη για να εμπλακώ ενεργά , χάνω την χαρά από την συμμετοχή μου ανεξάρτητα αν κέρδισα  ή έχασα. Η ακηδία και η ανηδονία είναι η βάση της ψυχικής διαταραχής του σύγχρονου ανθρώπου
Εκείνη την στιγμή έκανε την εμφάνιση της η γιαγιά, χωρίς να πει κουβέντα, με σιωπηρές κινήσεις πήρε το τηλεχειριστήριο έκανε παρόμοιες κινήσεις με τον εγγονό της.
-Τι κάνεις εκεί;
 
-Θα δω σε ριπλέι τιβί το επεισόδιο από το «Μπρούσκο» που έχασα γιατί ήθελες να δεις μπάλα. Δεν γνωρίζω τίποτα, και θα είναι σαν πραγματικό εν δυνάμει συμβάν. Εγώ θα είμαι σε πλήρη εγρήγορση για μνημονική  οπτικοακουστική ηδονική καταγραφή. Τα είπα καλά; Και αν πηγαίνατε και στο υπόγειο να ασχοληθείτε  με τις συλλογές σας ακόμα καλύτερα, θα πολεμήσετε και την ακηδία !!!
Βασίλης Καπετάνιος