Φιρί – φιρί το πάνε να μας… τρελάνουν

Διάβαζα σε μια προοδευτικιά της περασμένης Πέμπτης («Εφημερίδα των Συντακτών»,) ότι «ο Αλέξης Τσίπρας ζητάει φρέσκια εντολή, για να βγάλει την χώρα απ’ την κρίση». Κάτι που μου γέννησε απορίες:

 

1. Δεν του έφτανε εκείνη που είχε και ζητάει καινούργια; Θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τον Λαφαζάνη, να βάλει κι αυτός πλάτη, για να βγούμε απ’ την κρίση. Δεν πιστεύω ότι ο Αριστερός Πλατφόρμος  θα αρνιότανε να πάρει λίγη απ’ τη δόξα.
2. Κι αν δεν του φτάσει και η δεύτερη εντολή, τι κάνουμε; 2 φορές το χρόνο εκλογές; Άντε και κανένα δημοψηφισματάκι στα ενδιάμεσα, έτσι για να μας βρίσκεται, χωρίς να έχει καμιά σημασία τι ψηφίζει ο κυρίαρχος λαός. Τόσο δημοκρατικά πράγματα!
3. Ποιος τους είπε ότι την εντολή την έχουν σίγουρη; Μετά τις τόσες αλακίες (με «μ» μπροστά) που έχουν κάνει τους τελευταίους μήνες και με ένα μοχθηρό 3^ο μνημόνιο, που μας κάθισαν στο σβέρκο, δεν θα έπρεπε να είναι και τόσο σίγουροι. Εκτός κι αν έχουν εμπιστοσύνη στο πολιτικό κριτήριο του Έλληνα που, αφού σταμάτησε τις αυτοκτονίες, θέλει τώρα να βγάλει τα… μάτια του. (Μεταξύ μας, ποτέ δεν πίστεψα τις τόσο πολλές αυτοκτονίες, γιατί αν τότε ήταν αλήθεια, τώρα θα έπρεπε να έχουμε μείνει οι μισοί! Εγγυημένα πράγματα).

 

Φιρί – φιρί το πάνε λοιπόν, να μας τρελάνουν, για να μην σηκώσουμε πέτρα ή τούβλο, με στόχο τα κεφάλια τους. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως κι αν ρωτάτε την γνώμη μου για την έκβαση των εκλογών, να σας την πω εξ αρχής, για να ξέρουμε όλοι πού πατάμε και πού βρισκόμαστε. Θέλω να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ! Να βγάλουν μια τετραετία, που θα είναι η πιο δύσκολη για το λαό, εκτός από εκείνους τους φανατικούς, που έχουν μαρμελάδα στα μάτια τους, αλλά αυτές οι δυσκολίες θα έχουν και το καλό τους: Θα είναι τόσο το ξεφτιλίκι τους, που θα πέσουν πάλι στο 3% και κάτω και θα ησυχάσουμε μια και καλή. Όπως υποστηρίζω ότι κακώς νίκησε ο Εθνικός Στρατός το ’49. Καλύτερα να είχαν νικήσει οι κομμουνιστές! Γιατί; Γιατί θα υποφέραμε καμιά 40αριά χρόνια, αλλά απ’ το ’90 κι έπειτα θα είχαμε απαλλαγεί απ’ την σοφία των ανεγκέφαλων, που έχουν τις λύσεις για όλα τα προβλήματα, αλλά απέτυχαν παταγωδώς διεθνώς! Ελπίζω να με καταλάβατε…

 

Ακόμη θυμάμαι λοιπόν, τα γέλια που έκανα, –μόνο γέλια; Κινδύνεψα να μου λυθεί ο αφαλός,– όταν άκουγα τα προεκλογικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε για παιδιά του παιδικού σταθμού δεν έκαναν: «Αλλάζουμε την Ελλάδα», «Αλλάζουμε την Ευρώπη». Κάτι θα έλεγα εδώ, αλλά ας όψεται η λογοκρισία… Προσπαθούσαμε ν’ αλλάξουμε την Ευρώπη με τον… Βαρουφάκη. Έλα, μ…ί στον τόπο σου! (Μου ξέφυγε… δεν θα την γλιτώσω την κατσάδα). Τι αλλαγή να φέρει ο Βαρουφάκης, πώς και πού; Ή η κ. Τασία, με τις σουρεαλιστικές ατάκες της; Αυτά που λένε οι υπουργοί μας, πρέπει να τα συγκεντρώσει κάποιος και να τα διασκευάσει σε μια ωραία επιθεώρηση, να γελάσει όλη η Ευρώπη.

 

Είναι να τα χάνει κανείς με την αφέλειά τους. Δεν θέλω να πω βλακεία, γιατί δεν διακινδυνεύω δεύτερη κατσάδα στο ίδιο κείμενο. Και αναρωτιέμαι πού μας πάνε. Κάτι έχω ψιλοκαταλάβει βεβαίως, αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμη. Τους δίνω το ελαφρυντικό της αμφιβολίας και θα πω ότι μας πάνε εκεί που μας πάνε, –άγνωστο ακόμη το πού και μόνο ο Λαφαζάνης κατέστησε σαφείς τις προθέσεις του, που τώρα βεβαίως είναι αρχηγός άλλου κόμματος,– με τις αγνότερες προθέσεις, αλλά, ως γνωστόν, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις. Ας μην αμφισβητήσουμε την καλοσύνη της Ιεράς Εξετάσεως, που έκανε μπάρμπεκιου χιλιάδες, για να τους σώσει απ’ τον σατανά, που κι αυτός πλάσμα του θεού είναι, εν τάξει; Εκεί να δεις καλοσύνη, όχι παίξε γέλασε. Για να παίρνετε μια ιδέα περί του τι εννοώ.

 

Αν αναλογιστούμε το τι έχουμε βιώσει τους τελευταίους επτά μήνες, θα σηκωθεί η τρίχα μας κάγκελο, αλλά έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και γι’ αυτό τολμάει ο Τσίπρας να κάνει εκλογές. Ποιος θα θυμάται τον Μπαρουφάκη και τη Ζωίτσα μέχρι τότε, που προσχώρησαν στο νέο κόμμα του Λαφαζάνη, άσε που το τελευταίο επίτευγμα της κας Προέδρου της Βουλής ήταν να κατακρίνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επειδή δεν την κάλεσε να τον ενημερώσει για την δύναμη των κομμάτων στο Κοινοβούλιο. Καλά κρασιά, μ’ άλλα λόγια. Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα ’λεγε κι ο Σαίξπηρ, αν ξανάγραφε τον «Άμλετ» και θα πρόσθετε και άλλα πολλά… Διαχρονικός και ο Σαίξπηρ!

 

Για να δούμε τώρα τι περάσαμε αυτούς τους επτά μήνες. Δεν θα ασχοληθώ με τα προεκλογικά συνθήματα, που προεκλογικά ήταν, μόνο για τους χαχόλους. Περάσαμε όμως έναν κεφαλαιακό έλεγχο, που έκοψε τα πόδια (όσα είχαν απομείνει, δηλαδή,) της οικονομίας μας. Τους βαθύτερους στόχους του Βαρουφάκη και το βάζω κομψά, για να μην πω «ύποπτους». Ένα ηλίθιο και εξωπραγματικό δημοψήφισμα, που ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί έγινε, αφού ο Τσίπρας λύσσαξε να μας πείσει να ψηφίσουμε «όχι» και στο τέλος απαξίωσε την ψήφο μας, άλλη κωλοτούμπα αυτή! Διαπραγματεύσεις 6 μηνών, για να μας φέρουν ένα μνημόνιο τόσο επαχθές και απεχθές, που αν είχε τολμήσει η ΝΔ να φέρει κάτι παρόμοιο προς ψήφισιν, θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες να τους βαρέσουν, τι πέτρες, νταμάρια ολόκληρα θα είχαν σηκωθεί. Περικοπές στις κατώτατες συντάξεις, που η Δεξιά δεν τόλμησε ούτε να σκεφτεί, η Αριστερά όμως, με το θράσος της… σοφίας και ορθοφροσύνης που την διακρίνει, το έκανε και δεν κουνήθηκε φύλλο.

 

Με λίγα λόγια, αυτή είναι η κυβέρνηση που ψηφίσαμε τον Γενάρη! Προσέξτε να ψηφίσετε πάλι τους ίδιους! Ξεφτιλίστε τους! Ή αφήστε τους να ξεφτιλιστούν μόνοι τους. Τα καταφέρνουν περίφημα! Μόνο αυτό τους αξίζει…

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.