ΆρθροΑρχείο

Δεν μας μπέρδεψαν, αλλά το προσπάθησαν…

Είτε μας περνάνε για πολύ βλάκες, (εμάς, τον λαό λέω) είτε, σαν τον πνιγμένο, απ’ τα μαλλιά τους πιάνονται. Για να δούμε σήμερα για ποιο λόγο πάμε να ξαναψηφίσουμε μεθαύριο. Ήταν χρειαζούμενες αυτές οι εκλογές ή όχι; Και θα ξεκινήσουμε από το 2012, τότε που ήρθε στην κυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ. Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις αρχές του 2015; Ό,τι έκανε και μετά τις εκλογές του Γενάρη ’15, δηλαδή τίποτα. Απλώς τον είχε πιάσει ένας «παιδικός αρνητισμός» και έλεγε «όχι» σε όλα. 2 + 2 = 4, να τους έλεγες, όχι θα απαντούσαν. Βέβαια, μη δυνάμενοι να περιμένουν να λήξει η θητεία της κυβέρνησης, περίμεναν την εκλογή του ΠτΔ, για να ρίξουν την κυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ και να… σώσουν την χώρα, οι μαθητευόμενοι μάγοι. Και τους βγήκε, αλλά δεν έσωσαν την χώρα. Απλά την καταχρέωσαν με €90 δις ακόμη και της φόρτωσαν το πιο επαχθές και απεχθές μνημόνιο, που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι, οι αντιμνημονιακοί, τρομάρα τους! Φαντάσου, λέει, να μην ήσαν και αντιμνημονιακοί τι θα μας φόρτωναν.

 

Επειδή, μαζί με το σκληρό μνημόνιο στις πλάτες του λαού, φόρτωσαν και το πρόγραμμα και τις υποσχέσεις της Θεσσαλονίκης στον κόκορα και πόσο να αντέξει το κακόμοιρο το κοκοράκι, επειδή η επτάμηνη διαπραγμάτευση δεν κατέληξε πουθενά και αποδείχτηκε «άνθρακες ο θησαυρός», επειδή με το θράσος, την άγνοια και την βλακεία τους, κατάφεραν να εκνευρίσουν τους Ευρωπαίους εταίρους μας, επειδή ο Μπαρουφάκης αποδείχτηκε άδειο πουκάμισο και όλοι οι άλλοι οι υπουργοί της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνησης αποδείχτηκαν από άσχετοι έως πανάσχετοι, με προεξάρχουσα την κ. Τασία, (μόνο ο Γιάννης Πανούσης εξαιρείται απ’ αυτό το συνονθύλευμα, που αν δεν ήταν τραγικό, θα μπορούσε να είναι αστείο,) επειδή στους επτά μήνες που –υποτίθεται– κυβέρνησαν, δεν κυβέρνησαν, αλλά φρόντιζαν για την υστεροφημία τους και τις αριστερόστροφες περγαμηνές τους, επειδή δεν κατάφεραν να καταλάβουν τους λόγους που τα «μνημονιακά» κόμματα τους βοηθούσαν στις δύσκολες ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα στη Βουλή… Πώς;

 

Ούτε και σεις το ’χετε καταλάβει; Εν τάξει, να σας το πω εγώ. Αν δεν είχαν προκηρυχτεί εκλογές και συνεχίζαμε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τι θα έκανε ο αριστερός Τσίπρας; Μήπως θα έπρεπε να εφαρμόσει τα όσα είχε υπογράψει και τα όσα είχαν ψηφιστεί στην Ελληνική Βουλή και σε άλλα εθνικά κοινοβούλια; Ε, τι άλλο να έκανε; Πώς γίνεται όμως ένας αριστερός –που αν ήταν έτσι οι αριστεροί, με θατσερική πολιτική, θα ήταν αλλιώς ο κόσμος!– να ψηφίσει τέτοια μέτρα; Μάλλον δεν γίνεται. Τι άλλο μένει; Μα, φυσικά, αυτό που έκανε: Προκήρυξη εκλογών. Μόνο που, αν είχε μυαλό στο κεφάλι του, θα διέλυε την Βουλή πριν ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα, για να βγάλει τελείως την ουρά του απ’ έξω. Οι Ευρωπαίοι όμως επέμεναν κι εμείς περιμέναμε φρέσκο χρήμα. Άρα οι καιροί ου μενετοί. Τώρα περιμένει να έρθει δεύτερο κόμμα στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, για να έχει άλλος την ευθύνη: Αυτός που θα έρθει πρώτος και θα έχει το θάρρος να αναλάβει. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!…

 

Όλες οι προοδευτικές δημοσκοπήσεις δίνουν γενναίο προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ προσπαθώ να βρω τους λόγους που θα ωθούσαν οποιονδήποτε προς αυτό το κόμμα, εκτός κι αν είναι τελείως περιχαρακωμένοι και παρωπιδάτοι. Ομολογώ ότι δεν βρίσκω κανέναν λόγο, καμιά λογική αιτία για τέτοια ψήφο. Για δεύτερο κόμμα τους βλέπω, πολλοί οι μη σκεπτόμενοι στην πατρίδα! Και έχοντας δηλώσει ότι θα συνεργαστούν μόνο με τους «Ανεξέλεγκτους Έλληνες», που δεν θα περάσουν ούτε απ’ έξω απ’ τη Βουλή, όχι να μπουν μέσα, δε θα συνεργαστούν με κανέναν. Γιατί οι συνεργασίες απαιτούν και ανάληψη ευθυνών και, όπως όλοι οι αριστεροί, έτσι κι ο Τσίπρας, αντιπαθούν τις ευθύνες, είναι αυτό που λέμε «θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά», μ’ άλλα λόγια, ξεχάστε τους!

 

Θέλει να το «παίξει» αντιμνημονιακός τώρα. «Ναι μεν το αποδέχτηκα, αλλά με είχαν στριμώξει. Ναι μεν το έφερα προς ψήφισιν στη Βουλή, αλλά τι άλλο μπορούσα να κάνω; Να ρώταγα τον Λαφαζάνη; Θα μου έλεγε να πάμε στη δραχμή και τι να κάνουμε εκεί; Ναι μεν το ψήφισα, αλλά δεν ήμουν μόνος. Όλο το μνημονιακό τόξο ήταν εκεί. Αλλά δεν το εφαρμόζω! Ας βγάλει άλλος τα κάστανα απ’ τη φωτιά!» Θαυμάστε μέγεθος αριστερής δειλίας! Ευτυχώς όμως, κ. Τσίπρα, αυτός ο τόπος γεννάει ακόμη άντρες, που και μπορούν και θέλουν να αναλάβουν ευθύνες και να σώσουν την πατρίδα. Όπως τεκμηριώσαμε, θέλει να το παίξει αντιμνημονιακός τώρα, γιατί ξέρει ότι, αν χάσει κι αυτή την ιδιότητα του «αντιμνημονιακού», δεν είναι τίποτα, μια χαμογελαστή κωλοτούμπα είναι. Το πόσοι θα πιστέψουν την αντιμνημονιακή ιδιότητά του βεβαίως είναι μια άλλη ιστορία, που θα μας φανερωθεί το βράδυ της Κυριακής.

 

Και τώρα θα νομίσατε ότι σαν τα λέω όλ’ αυτά για να σας αποτρέψω απ’ το να ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος! Να ψηφίσετε ό,τι σας φωτίσει η Παναγία, αν αποφασίσει η Μεγαλόχαρη να ασχοληθεί με τις λοιπές αηδίες της ελληνικής πολιτικής. Να έχετε κατά νου όμως ότι η λάθος ψήφος σας θα έχει επιπτώσεις στα παιδιά σας και στα εγγόνια σας! Εμένα δεν με νοιάζει ό,τι κι αν ψηφίσετε. Γιατί τα δικά μου τα παιδιά ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. (Σιγά μην τ’ άφηνα εδώ με €600 το μήνα). Μια κόρη μου είναι εδώ μόνο, που φεύγει στις 23/9, θέλει να ψηφίσει πρώτα. Άρα ψηφίσετε – δεν ψηφίσετε, ό,τι κι αν ψηφίσετε ή δεν ψηφίσετε, εμένα ούτε κρύο μου κάνει ούτε ζέστη.

 

Άντε και καλό βόλι μεθαύριο!

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.