Με τον Τζομπάνη (Τσοπάνη) ή την Ελευθερία;
Του Άκη Ντάνου
ΕΚΛΟΓΕΣ και πάλι και οι εξουσιαστές των ονείρων μας ζητούν ξανά την έγκρισή μας για το ποιος θα τα διαχειριστεί. Κι όμως όλο και περισσότεροι πολίτες ισχυρίζονται ότι τίποτα δεν αλλάζει και «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες», αγνοώντας βέβαια ότι η φράση αυτή προέρχεται απ την αναρχική Emma Goldman.
ΑΝ το έλεγαν συνειδητά τότε θα στρέφονταν προς την αυτοδιεύθυνση, επιλέγοντας απ την εκλεγμένη σκλαβιά την επανάσταση υποστηρίζοντας ότι ήρθε η ώρα να αναλάβουν οι ίδιοι τη διαχείριση της ζωής τους. Στον αντίποδα των μνημονιακών και ενσωματωμένων πολιτικών χώρων (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ κλπ) όσοι μιλούν συνεχώς για εξέγερση, ανατροπή σαν να είναι λέξεις-ευχολόγια, νεανικά τσιτάτα χωρίς νόημα. Αδυνατούν ν’ αντιληφθούν πως καλύτερη ευκαιρία από τη σημερινή για αυτοοργάνωση δεν θα παρουσιαστεί στο σύντομο μέλλον.
ΕΙΝΑΙ καιρός πλέον να ξεκινήσουν συνελεύσεις και μεταξύ τους δίκτυα σε όλη τη χώρα, να συμμετάσχουν όλοι στη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού συμφώνου, μιας συλλογικής διακήρυξης για την κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική θέσμιση της επόμενης ημέρας. Καταργώντας εμείς οι ίδιοι, κάθε καταπιεστικό θεσμό και αναδιοργανώνοντας την κοινωνία μας με βάση την ελεύθερη δημιουργία ενάντια στην εντατικοποίηση του τρόπου παραγωγής φωνάζοντας όχι την πολυδιαφημισμένη οικονομική ανάπτυξη.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τα επικοινωνιακά παιχνίδια της πολιτικής τάξης, κλείνοντας τ’ αυτιά μας στις εντολές των οικονομικών ελίτ, ας σταματήσουμε να περιμένουμε μια ασαφή και αόριστη «ωριμότητα της κοινωνίας» και ας ωριμάσουμε την ιδέα ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας και μιας άλλης ηθικής ξεκινώντας από Σήμερα και εκμεταλλευόμενοι την κρίση και τις αντιθέσεις του πολιτικού συστήματος. Η αφορμή είναι η κάθε μας μέρα, η πρωτοβουλία ανήκει στον κάθε ένα από εμάς.
ΌΣΟΙ πιστοί του παρόντος πολιτικού συστήματος ας μην ξεχνάτε την φράση του Μάρσαλ Φριτς, ότι: «Η δημοκρατία είναι δύο λύκοι και ένα πρόβατο που ψηφίζουν για να αποφασίσουν ποιο θα είναι το γεύμα» ή του Henry de Jouvenel «μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων».
ΌΣΟΙ πάλι δεν πειστήκατε πως πρέπει να ανατραπεί το παλιό και αναζητάτε με την ψήφο σας δοκιμασμένες λύσεις ανατρέξτε στα λόγια του Εμμ. Ροΐδη «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των».
