Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια

-Γιαγιά που είναι ο παππούς;

Ρώτησε  ο Πετράν μπαίνοντας φουριόζος στην κουζίνα της γιαγιάς του. Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα του  και επιδέξιοι ορειβάτες οι ρεμπέτικοι ήχοι  έφτασαν στον δεύτερο όροφο δραπετεύοντας από τον φωταγωγό και τα μικρά χάλκινα κενά των σωλήνων του καλοριφέρ.  Ο τζουράς του παππού ζεσταινόταν με ένα ανατολίτικο  ταξίμι. Όταν δάκτυλα και σύρματα απόκτησαν την κατάλληλη μουσική θερμοκρασία κάθετες παραπονιάρικες πενιές άρχισαν να σχεδιάζουν το τραγούδι και η βαριά μπάσα φωνή του παππού έδωσε τις ανάσες για να ζωντανέψει.

– «Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα.»

– Γιαγιά δεν πρέπει να είναι στα κέφια του σήμερα ο παππούς, σαν μοιρολόγι ακούγεται το τραγούδι.

-Μοιρολόγι είναι! Το λέει μόνος του μια φορά το χρόνο, 15 Ιουνίου το τραγουδά, σαν σήμερα σκοτώθηκε ο Άρης και πέρασε στην ιστορία. Αλλά κάτι άλλο του θόλωσε τον νου. Κάτι διάβασε πρωί – πρωί στον υπολογιστή και στράβωσε τελείως. Τύπωσε κάτι σελίδες και χωρίς να πει κουβέντα κατέβηκε στο υπόγειο. Ξέθαψε τον τζουρά και άρχισε το ρεμπέτικο μοιρολόγι . Ποιος ξέρει, και τι άλλο θα έχει ανακατέψει, έχετε γεμίσει όλο τον τόπο  με τις συλλογές σας. Ούτε μια γουλιά καφέ δεν ήπιε.

-Γιαγιά φτιάξε δυο καφέδες.

Ο Πετράν κατέβηκε στο υπόγειο κρατώντας στα χέρια του τον ξύλινο δίσκο με τον χαραγμένο χάρτη της  Κύπρου. Στα Βόρεια του νησιού Πάφο και Κερύνεια είχαν πιάσει τόπο δυο αχνιστοί καϊμακιασμένοι ελληνικοί καφέδες. Στις  νότιες  περιοχές Λεμεσού και Λάρνακας δυο διάφανα ποτήρια γεμάτα παγάκια. Και στο κέντρο του νησιού ,στην Λευκωσία ένα μπουκάλι παγωμένου νερού χώριζε και επόπτευε κούπες και ποτήρια.  Παρά τα βαριά βήματα του Πετράν ο παππούς είχε χαθεί στην δίνη της ρεμπέτικης μουσικής.  Κατάλαβε την παρουσία του εγγονού του  με την αντανάκλαση που έκανε το είδωλο του στο τζάμι του μεγάλου κάδρου που είχε απέναντι του. Από τα κουτιά των αρχείων του είχε βγάλει το κάδρο με την κλασική φωτογραφία του Άρη, σε αυτόν έπαιζε το ρεμπέτικο τραγούδι, με την πλάτη γυρισμένη στην πόρτα. Σταμάτησε με μια διαγώνια θλιμμένη πενιά το ταξίμι του.

-Μπράβο Πετράν χρειαζόμουνα τον καφέ γιατί πήρα πρωινό «τσάι» από τον υπολογιστή.

Ο Πετράν μετακίνησε κάτι χαρτιά πάνω στο τραπέζι για να τακτοποιήσει τους καφέδες.  Ο παππούς τα πήρε στα χέρια του.

-Δικά σου είναι μετά να τα πάρεις όταν φύγεις.

-Που βρήκες την φωτογραφία στο κάδρο παππού;

-Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα στο σπίτι ενός αγρότη στα ορεινά της Αργολίδας.  Μας φιλοξένησε και αφού μας γνώρισε με πήγε στο μέσα δωμάτιο. Εκεί κοντά στα εικονίσματα του σπιτιού είχε και αυτό το κάδρο του Καπετάνιου. Τι να σου πω, όταν το είδα έτσι βαλμένο ανάμεσα στους αγίους πολεμιστές Γεώργιο και Δημήτριο ασυναίσθητα  αφού έμεινα βουβός για λίγα δευτερόλεπτα έκανα το σταυρό μου.  Ο γέρος.  παλιός αντάρτης, με δάκρυα στα μάτια το πήρε και μου το έδωσε

-Δικό σου , εσύ θα το τιμήσεις, εγώ δεν έχω κανένα να το αφήσω.

-Έτσι βρέθηκε στο αρχείο μας. Μετά το 1821 τούτος ο άνθρωπος, τούτος ο Καπετάνιος ήταν ο μόνος που κινητοποίησε και εμπιστεύτηκαν οι αγρότες οι χωρικοί, οι δύσκολοι βουνίσιοι. Ότι και να του καταμαρτυρούν φίλοι και εχθροί  ήταν συνεχιστής του 21. Σε ετούτα τα κίτρινα χαρτιά έχω την ομιλία του Άρη 22 Οκτωβρίου 1944 στην Λαμία. Προφητική επίκαιρη όσο ποτέ, απάντηση στα σημερινά σκουπίδια των Γερμανών.

Ο Πετράν έγειρε λίγο νερό στα ποτήρια αναγκάζοντας τα παγάκια σε μια αυτοκτονική επίπλευση. Ο παππούς απίθωσε τον τζουρά κοντά στο κάδρο πήρε μερικές γουλιές νερό και άρχισε να απολαμβάνει τον καφέ του.

-Εδώ να δεις γερμανικά ξεφτιλίκια . Στις 15 Ιουνίου ημέρα που ο Άρης πέρασε τον μύθο και την ιστορία στην γερμανική εφημερίδα Die Welt o δημοσιογράφος Von

Berthold Seewald στρέφεται με απέχθεια εναντίον της Ελλάδας.  Ισχυρίζεται ότι είμαστε ψεύτες και δεν τηρούμε τους Ευρωπαϊκούς κανόνες. Η πρώτη φορά ήταν τον Οκτώβρη του 1827, η δεύτερη τώρα.  Την βοήθεια στην ναυμαχία του Ναβαρίνου την θεωρεί αγνό ρομαντικό ευρωπαϊκό  κίνημα για τους απογόνους του Περικλή και του Σωκράτη. Και μάλιστα την θεωρεί λανθασμένη κίνηση γιατί ήμασταν ψεύτες, γιατί δεν είμαστε  Έλληνες  σύμφωνα με την θεωρία του Φαλμεράγιερ. Ισχυρίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν είμαστε Έλληνες και κακώς είμαστε στην Ευρώπη. Κατάλαβες τώρα. Δεν τολμάει να πει ότι τότε και τώρα οικονομικοί πολιτικοί λόγοι σε συνδυασμό με γεωστρατηγικές συνθήκες,  να μην βρεθεί η Ρώσικη αρκούδα στην Μεσόγειο,  οδήγησαν σε τέτοιου είδους βοήθειες. Όσο για το αν είμαστε  ή όχι πραγματικοί Έλληνες το αποδεικνύει πλέον όχι μόνο ο πολιτισμός , η γλώσσα αλλά και η σύγχρονη επιστήμη. Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του καθηγητή Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη «Η γενετική ιστορία της Ελλάδας το DNA των Ελλήνων». Ιδιαίτερα εντυπωσιακά τα ευρήματα της επιστημονικής μελέτης για την γονιδιακή συνέχεια και ιδιαιτερότητα των Ελλήνων, σε καμία περίπτωση βέβαια δεν αναφέρεται σε γονιδιακή υπεροχή. Εκείνο το οποίο με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η τοποθέτηση του ότι η εμμονή στην γλώσσα, στον πολιτισμό στα ήθη και τα έθιμα μας τις αξίες και τις παραδόσεις μας ήταν αυτή που μας οδήγησε στην όποια γενετική  μας ιδιαιτερότητα.  

-Πάντως παππού και οι συμπτώσεις έχουν κάνει το παιγνίδι τους, Ιούνιος στις 15   και Οκτώβριος 22 και 27 .

-Δεν έχεις και άδικο αλλά άκου πόσο προφητικά ήταν τα λόγια του πρωτοκαπετάνιου εβδομήντα χρόνια πριν .  ( Ο παππούς έπιασε τις κίτρινες σελίδες και άρχισε να διαβάζει αποσπασματικά στον εγγονό του).

«…. Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», ανάμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή. Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα  μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη. ….. Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν’ αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας……. Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων…… κατάφερε να πείσει το λαό ότι το ελληνικό κράτος δε μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του κι ότι θα έπρεπε να μας κυβερνήσουν οι ξένοι, ονομάζοντας γι αυτό και τα πολιτικά κόμματα ρωσικά, αγγλικά και γαλλικά. Σ’ αυτό το σημείο μας φέρανε οι κορυφές που διοικούσαν τον τόπο μας. Κάποτε φτάσαμε και στη δημοκρατία. Μα αυτό έμοιαζε με την παροιμία που έλεγε ο λαός: Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς……. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;….. Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος»**

-Εγώ Πετράν καλύτερη απάντηση σε αυτό το βρομερό άρθρο των Γερμανών δεν θα μπορούσα να βρω. Αλλά μήπως δεν λέει και την αλήθεια για την σημερινή μας κατάντια; Όσα δισεκατομμύρια ευρώ και να μας δώσουν αν χάσουμε την συνείδηση του πατριωτικού και ταξικού χρέος, την συνειδητή  συνέχεια της ρωμιοσύνης, σε λίγα χρόνια πάλι χρεωμένοι θα είμαστε. Η πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα,  αυτοσυνειδησία μας και ο τρόπος των κοινοτήτων,  είναι το μόνο όπλο και το μόνο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στην Ευρώπη των λαών. Όταν το ομορφότερο λουλούδι το ξεριζώσεις και το βάλεις στο καλύτερο ευρωπαϊκό βάζο ατιμωτικός, άνυδρος, μαραμένος θάνατος θα είναι το τέλος του. Έχεις τίποτα να πεις Πετράν;

-Ουδέν σχόλιο παππού , αλλά δεν άκουσα πως τέλειωνε τα τραγούδι.

Ο παππούς με ένα χαμόγελο σκυταλοδρόμου που παραδίδει επιτυχώς την σκυτάλη  τύλιξε ρολό τα χαρτιά και τα έδωσε στον Πετράν. Έπιασε πάλι τον τζουρά του μετά από ένα μικρό ταξίμι τραγούδησε τους τελευταίους στίχους.

-«Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια.»*

 

*Ρεμπέτικο τραγούδι για τον  Άρη, στίχοι για τις 3 πρώτες στροφές του Νίκου Μάθεση γνωστός και ως Νίκος ο Τρελάκιας . Πρόσθεσε την τέταρτη στροφή ο Μανώλης Χιώτης αλλά χάθηκε η μουσική του γιατί δεν ηχογραφήθηκε ποτέ. Το μελοποίησε και το έκανε γνωστό ο Μιχάλης Γενίτσαρης και σε δεύτερη

επανεκτέλεση ο Γιώργος Νταλάρας.

** Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ιστορική ομιλία του Άρη στην Λαμία 22 Οκτωβρίου 1944 …. Δίνει απαντήσεις και στο τώρα που ζούμε γιατί δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από το τότε…..