Άστεγος από τον Πειραιά κατέληξε να ζει σε μία βρώμικη τουαλέτα στο Ναύπλιο (Pics, Video)

Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικοί μήνες από τη μέρα που βρέθηκε νεκρός ένας άστεγος Ρουμάνος στην εγκαταλειμμένη πισίνα του Αμφιτρύωνα, στην τουριστική βιτρίνα του Ναυπλίου. Αν και ήταν η πλέον πολυσύχναστη περιοχή, εντούτοις φαίνεται πως όλοι έκαναν πως δεν βλέπουν που ένας συνάνθρωπός μας βρισκόταν σε ελεεινή κατάσταση, μέχρι που τελικά πέθανε αβοήθητος το Μεγάλο Σάββατο.

Σε ένα άλλο σημείο της πόλης, όπου ιδίως το καλοκαίρι Ναυπλιώτες και επισκέπτες απολαμβάνουν το μπάνιο τους, στην Αρβανιτιά, ένας άλλος άστεγος, Έλληνας αυτή την φορά ψάχνει μάταια για λίγη ανθρωπιά.

Ξεχασμένος και αβοήθητος, ζει μέσα σε μία παλιά ανδρική τουαλέτα στο εγκαταλειμμένο κτήριο της Αρβανιτιάς ανάμεσα σε σορούς από σκουπίδια και ανθρώπινα κόπρανα, χρησιμοποιώντας σαν «Πι» ένα καροτσάκι για ψώνια.

Τον “ανακάλυψε” την περασμένη Πέμπτη ο έντυπος ΑΝΑΓΝΏΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. (Ρεπορτάζ: Θεοδόσιος Ντάνος). Μέχρι σήμερα όμως δυστυχώς κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.

 

Τον επισκεφθήκαμε ξανά και τον βρήκαμε στην ίδια θέση. Μέσα στη βρώμικη τουαλέτα που την έχει κάνει σπίτι του και μίλησε στην κάμερα του anagnostis.

Κανείς δεν τον έχει «προσέξει», όπως μας λέει ο ίδιος. Και όταν λέμε κανείς εννοούμε φυσικά πρώτα απ’ όλα τον Δήμο Ναυπλιέων και στη συνέχεια αυτούς που το καλοκαίρι απολάμβαναν τις βουτιές τους ενώ δίπλα τους βασανιζόταν μια ψυχή. «Δεν βλέπω κανένα μέλλον», απαντά ο ίδιος όταν τον ρωτήσαμε πώς θα βγάλει τον χειμώνα.

 

Μόνος και έρημος στα χαλάσματα

Μια ομάδα γυναικών που χρησιμοποιούσε μέρος του χώρου για να προπονείται, μας ενημέρωσε για την εξαθλίωση στην οποία ζει αυτός ο συνάνθρωπός μας. Πλησιάσαμε με κάθε προφύλαξη, αφενός δεν θέλαμε να τον τρομάξουμε και αφετέρου τα σκουπίδια και τα ανθρώπινα κόπρανα σε συνδυασμό με τον κορωνοϊό μας έκαναν ιδιαίτερα προσεκτικούς, που πατάμε, τι ακουμπάμε και ιδίως τι αναπνέουμε.

Παραμέρισε τα σκουπίδια που κυλούσαν επάνω του και μάλλον χάρηκε όταν μας είδε, αν διακρίναμε καλά τις εκφράσεις του προσώπου του. Με μεγάλη δυσκολία προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε μαζί του, καθώς αρχικά μας μιλά χωρίς συνειρμό.

Σκελετωμένος, βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου από πείνα, ενώ ο ίδιος επαναλαμβάνει ότι είναι άπορος. Αγγλικές λέξεις διαδέχονται τις Ελληνικές, σιγά σιγά όμως δείχνει να συνέρχεται κάπως, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να καταλήξουμε σε βέβαια συμπεράσματα. Η καταγωγή του, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι από τον Πειραιά. Στην περιοχή ισχυρίζεται ότι εργάστηκε ως DJ, χωρίς να μπορεί να διευκρινίσει σε ποιο μαγαζί. Στην ερώτησή μας αν έχει συγγενείς, απαντά αρνητικά υποστηρίζοντας ότι έχουν πεθάνει. Κάτι ψελλίζει για ξαδέλφες του που εργάζονται ως μοντέλες, χωρίς όμως να μπορούμε να κατανοήσουμε πού. Όλα στο μυαλό του αρχίζουν να περιπλέκονται και μας απαντά χωρίς να βγάζουμε νόημα.

Τον αφήνουμε να μιλήσει χωρίς να καταλαβαίνουμε τι λέει. Αφήνουμε να κυλήσει λίγο ο χρόνος χωρίς ερωτήσεις, να πάρει μια ανάσα. Αρχίζει πάλι να αποκτά συνεκτικότητα στα λόγια του, όμως δεν αναφέρεται στην καταγωγή του. Ίσως να μην θέλει και το σεβόμαστε. Στρέφουμε την συζήτηση σε πιο ρεαλιστικά πράγματα με το σημαντικότερο με τί τρέφεται, αν τρέφεται. Μας αναφέρει κάτι για το συσσίτιο στην Ευαγγελίστρια και για κάποιες τυρόπιτες που του δίνει ο κόσμος. Ο υποσιτισμός έχει αφήσει εμφανή τα σημάδια στο κορμί του.

Δεν ξέρουμε πόσο καιρό μένει μόνος και έρημος στα χαλάσματα. Ο ίδιος μας είπε ένα μήνα, αλλά αν κρίνουμε από τα σκουπίδια μάλλον χρόνο εννοούσε. Ίσως τον τελευταίο της ζωής του, αν δεν υπάρξει κοινωνική πρόνοια για φαγητό, στέγη και υγειονομική περίθαλψη.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τι είπε στον Άκη Γκάτζιο:

Η συνέντευξη έγινε με την συναίνεσή του, αλλά κρύψαμε με δική μας πρωτοβουλία το πρόσωπό του, γιατί σκοπός είναι να αναδείξουμε το πρόβλημα του συνανθρώπου μας που προσπαθεί να ζήσει σε μια τουαλέτα χάρη στην αδιαφορία της κοινωνίας και των δημοσίων υπηρεσιών, και όχι να εξιτάρουμε την περιέργεια.

Οι παρακάτω εικόνες που κατέγραψε ο Φάνης Τσίρος από το μέρος που έχει αφεθεί να ζει αυτός ο άνθρωπος είναι χαρακτηριστικές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωτογραφίες: Φάνης Τσίρος