Η εικόνα ενός συνανθρώπου σου να περνά τη νύχτα του σε ένα πάρκο τουρτουρίζοντας από το κρύο είναι στενάχωρη και δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Εάν λοιπόν νιώθει κάποιος άσχημα αντικρίζοντας αυτό το θέαμα πώς άραγε να νιώθει αυτός που το ζει στην πραγματικότητα;
Φτιάχνοντας το πάζλ των κοινωνικών επιπτώσεων της επιδημιολογικής και οικονομικής κρίσης των ημερών, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι αρκετοί άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς εργασία, με αποτέλεσμα η αδυναμία κάλυψης των βιοποριστικών τους αναγκών, να τους οδηγεί συχνά στην απελπισία και κατ’ επέκταση να καταλήγουν άστεγοι. Τους βλέπεις να κοιμούνται σε εγκαταλειμμένα κτήρια και παγκάκια ζώντας υπό άθλιες συνθήκες. Φαινόμενο όχι και τόσο συνηθισμένο για μια επαρχιακή πόλη όπως το Ναύπλιο.
Ήταν 12:30 μετά τα μεσάνυχτα, στη γωνία απέναντι από τα δικαστήρια, πίσω από το περίπτερο στη στροφή της Αρβανιτιάς και δίπλα στα γραφεία της ΔΕΥΑΝ. Είχαμε βγει για άλλο ρεπορτάζ, με άδεια κυκλοφορίας, όταν εντοπίσαμε να καίει μια φωτιά στο σημείο.
Πλησιάζοντας είδαμε τον άνθρωπο αυτόν να παλεύει με το κρύο, φορώντας ένα κοντό παντελόνι και προσπαθώντας να ζεσταθεί με μια αυτοσχέδια φωτιά.
Μόνος κι’ έρημος σε μια έρημη πόλη. Θλίψη και στεναχώρια. Θεέ μου, τι γίνεται έξω τις νύχτες του lockdown, αναρωτηθήκαμε.
Στο διπλανό παγκάκι είχαμε αντικρίσει έναν άλλο άστεγο ή ίσως και τον ίδιο πριν από περίπου δύο εβδομάδες να κοιμάται, σκεπασμένος με μια κουβέρτα.
Αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι οι μόνες καθώς πριν από περίπου ενάμιση μήνα ένας ακόμα άστεγος πάλευε να κρατηθεί ζωντανός μένοντας μέσα σε μια παλιά τουαλέτα στο κουφάρι της Αρβανιτιάς. Μετά το ρεπορτάζ του Έντυπου «Αναγνώστη Πελοποννήσου» και τη συνέντευξή του στο anagnostis.org αρκετοί ήταν αυτοί που ευαισθητοποιήθηκαν και πρόσφεραν βοήθεια στον άνθρωπο αυτόν που βρισκόταν εκεί σκελετωμένος ανάμεσα σε ανθρώπινα κόπρανα και με τον κορωνοϊό να παραμονεύει. Άγνωστο, τί έχει απογίνει. Στα κοινωνικά δίκτυα, κάποιοι λένε ότι βρίσκεται ακόμα εκεί.
Άλλωστε δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικοί μήνες από τη μέρα που βρέθηκε νεκρός ένας άστεγος Ρουμάνος στην εγκαταλειμμένη πισίνα του Αμφιτρύωνα, στην τουριστική βιτρίνα του Ναυπλίου. Αν και ήταν η πλέον πολυσύχναστη περιοχή, εντούτοις φαίνεται πως όλοι έκαναν πως δεν βλέπουν που ένας συνάνθρωπός μας βρισκόταν σε ελεεινή κατάσταση, μέχρι που τελικά πέθανε αβοήθητος το Μεγάλο Σάββατο, πάλι εν μέσω καραντίνας.