Νέα ταινία από το 1ο ΕΠΑΛ Άργους
“Μαμά μην κλαίς, θα τα λέμε στο Skype” είναι η νέα ταινία του 1ου ΕΠΑΛ Άργους.
Η ταινία των μαθητών του τομέα Ηλεκτρονικής-Ηλεκτρολογίας και του τομέα Μηχανολογίας πραγματεύεται το ζήτημα της μετανάστευσης των νέων Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον.
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου Απόστολου Λυκεσά.
“Παλιά οι Έλληνες μετανάστευαν εξαιτίας της φτώχειας, της ανέχειας.
Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια, για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή.
Όλα για αυτή τη μέρα του γυρισμού… …
Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια, για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή.
Όλα για αυτή τη μέρα του γυρισμού… …
Δεν υπάρχει μετανάστης που να μην την ονειρεύτηκε.
Νοσταλγία για μια αγαπημένη όπως ο Γιάννης του Μοθωνιού για μια Μελαχρώ ιστορημένη τόσο όμορφα από τον Παπαδιαμάντη.
Αν είναι αλήθεια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει σαφώς το δεύτερο.
Εγκλωβισμένη στη δίνη της κρίσης και με την ανεργία να απογειώνεται, σπρώχνει στο περιθώριο τα παιδιά της.
Παλιά στη ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά.
Τώρα ζητούν δυνατά μυαλά. Τα Ελληνικά μυαλά..
Οι Έλληνες παίρνουν και πάλι το δρόμο της μετανάστευσης..
Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων. Η λέξη ανεργία τους στοίχειωσε.
Πολλοί δεν αναγνωρίζουν πια τον τόπο που μεγάλωσαν. Αγωνία, θλίψη, και παρακμή. Έτσι πήραν τη μεγάλη απόφαση να φύγουν και να αναζητήσουν τη δική τους Ιθάκη, που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται….
Νοσταλγία για μια αγαπημένη όπως ο Γιάννης του Μοθωνιού για μια Μελαχρώ ιστορημένη τόσο όμορφα από τον Παπαδιαμάντη.
Αν είναι αλήθεια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει σαφώς το δεύτερο.
Εγκλωβισμένη στη δίνη της κρίσης και με την ανεργία να απογειώνεται, σπρώχνει στο περιθώριο τα παιδιά της.
Παλιά στη ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά.
Τώρα ζητούν δυνατά μυαλά. Τα Ελληνικά μυαλά..
Οι Έλληνες παίρνουν και πάλι το δρόμο της μετανάστευσης..
Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων. Η λέξη ανεργία τους στοίχειωσε.
Πολλοί δεν αναγνωρίζουν πια τον τόπο που μεγάλωσαν. Αγωνία, θλίψη, και παρακμή. Έτσι πήραν τη μεγάλη απόφαση να φύγουν και να αναζητήσουν τη δική τους Ιθάκη, που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται….
Φεύγουν κατά χιλιάδες. Νέοι με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, έμπειροι τεχνικοί αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες.
Παρηγορούν τους δικούς τους «μην κλαις, βρε μαμά, θα μιλάμε στο σκάιπ»….”
Παρηγορούν τους δικούς τους «μην κλαις, βρε μαμά, θα μιλάμε στο σκάιπ»….”
Η πρώτη προβολή της ταινίας θα γίνει στη Γιορτή του ΕΠΑΛ για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η επίσημη προβολή της ταινίας θα γίνει στις 30 Νοεμβρίου, όπου θα λάβει μέρος στο 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για νέους και παιδιά- 13η camera zizanio, στον Πύργο Ηλείας.
Για την ολοκλήρωση της ταινίας έλαβαν μέρος 30 παιδιά του ΕΠΑΛ.
Το κόστος του ντοκιμαντέρ ήταν μηδενικό, μιάς και η ταινία γυρίστηκε με την βοήθεια του Internet.
