Νοσοκομείο Ναυπλίου, ένα σήριαλ δίχως τέλος
Σαν να μην πέρασε μία μέρα, το σήριαλ “Νοσοκομείο Ναυπλίου” ξανάρχισε ή για να ακριβολογούμε συνεχίζεται εκεί ακριβώς που είχε σταματήσει…διαμαρτυρίες, συζητήσεις, συσκέψεις, ψηφίσματα, βαρύγδουπες παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις συμπαράστασης (συγνώμη, γράψτε λάθος, αυτές επί του παρόντος μας τελείωσαν λόγω της νέας κυβέρνησης…) και στο τέλος μία ολοστρόγγυλη κουλούρα, μηδέν εις το πηλίκο, με το “κουφάρι” του Νοσοκομείου αποδεκατισμένο από προσωπικό, αποψιλωμένο από πόρους να αδυνατεί να παράσχει τις υπηρεσίες υγείας που θα έπρεπε, με μεγάλο τελικό χαμένο τον πολίτη και πιο συγκεκριμένα τον δημότη του Δήμου Ναυπλιέων.
Μία ιστορία που έχει τις ρίζες της αρκετά χρόνια πριν, όταν ο πολιτικαντισμός γνώριζε την αποθέωση του θρεφόμενος από μία ακόμη ηλίθια διαμάχη Ναυπλίου- Άργους για δύο υπερνοσοκομεία το ένα δίπλα στο άλλο, σε ένα Νομό. Με την μόνη διαφορά ότι τότε υπήρχαν και χρήματα προκειμένου η ανοησία και ο εκτοξευόμενος λαϊκισμός προς τα δύο ακροατηρία να ικανοποιείται. Και τα λεφτά κάποτε τελείωσαν και μας έμειναν μόνο μεγάλα κτίρια, δίχως προσωπικό, δίχως βασικά αναλώσιμα, δίχως…μέλλον. Αλήθεια φαντάζεσθε αν όλα αυτά τα χρήματα επί τόσα χρόνια είχαν κατευθυνθεί, κυρίως, στο ένα από τα δύο νοσοκομεία ( ελάχιστη σημασία έχει πιο θα ήταν, το καταλάβαμε πλέον) ποια θα ήταν η εικόνα σήμερα; Θα είχαμε ένα πλήρες, άρτια οργανωμένο υψηλού επιπέδου νοσοκομείο και ένα δεύτερο μικρό αλλά ευέλικτο και αποτελεσματικό κέντρο υγείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αλλά είπαμε ο λαϊκισμός και τότε και τώρα, ήταν, είναι και παραμένει το μεγάλο σαράκι της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου.
Όμως το ρολόι δεν γυρίζει πίσω και θα πρέπει να δούμε τι μπορεί να γίνει τώρα. Ως προς το σκέλος των χρημάτων ας μην γελιόμαστε δεν μπορούν να γίνουν και πολλά πράγματα, αλλά ως προς το σκέλος της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού εκεί μπορεί και πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος. Οι εργαζόμενοι των δύο νοσοκομείων και η ενιαία διοίκηση, είμαι σίγουρος, ότι μπορούν να συνεννοηθούν προκειμένου να καλυφθούν τα κενά. Και από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε ένα ρεαλιστικό μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο που θα μπορούσε να εκπονηθεί από μία ολιγομελή ομάδα ανθρώπων, σχετικών με το αντικείμενο, απαρτιζόμενη από εργαζόμενους του Νοσοκομείου από το Δήμο και από την Περιφέρεια σε συνεννόηση με το Υπουργείο Υγείας. Χωρίς όμως πολλά λόγια, και χωρίς άλλες ανακοινώσεις -συνεντεύξεις μηδενικού περιεχομένου. Και φυσικά χωρίς νέα ψηφίσματα συμπαράστασης για τα αυτονόητα, γιατί κάπου αρχίζει να γίνεται αστείο το θέμα, για να μην τολμήσω να αναρωτηθώ, όλα τα προηγούμενα ψηφίσματα μας αυτοί που τα πήρανε τι στο καλό τα κάνανε….Είπαμε καλή η επικοινωνία αλλά απείρως καλύτερη η ουσία.
