Ένα σκισμένο πανό και λίγα λουλούδια για την επέτειο του Πολυτεχνείου στο Ναύπλιο
Με ένα μικρό πανό στο πρώτο δημοτικό που όταν πήγαμε εμείς ήταν σκισμένο, και λίγα λουλούδια τίμησαν την επέτειο του Πολυτεχνείου στο Ναύπλιο. Το αναγραφόμενο σύνθημα ήταν «Το Πολυτεχνείο ζει, 17 Νοέμβρη 1973-2020».
Παράλληλα λίγες ομάδες 2-3 νεαρών ατόμων κυκλοφορούσαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, έχοντας στείλει SMS για ατομική άσκηση, και παίζοντας από τα κινητά τους αποσπάσματα απο ομιλίες του του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, στο σημείο όπου απαγόρευε συγκεντρώσεις και κυκλοφορία στις οδούς. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που αποφάσισε η κυβέρνηση για το φετινό εορτασμό, αλλά για διαφορετικό λόγο αυτή τη φορά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Η παρουσία της αστυνομίας για αποτροπή πιθανών συγκεντρώσεων στα πλαίσια των μέτρων που έχουν επιβληθεί λόγω κορωνοϊού, ήταν υπαρκτή και αχρείαστη όπως αποδείχθηκε, καθώς οι Ναυπλιώτες πειθάρχησαν στα μέτρα.
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου εξέδωσαν ανακοινώσεις αρκετοί τοπικοί πολιτικοί και μη φορείς. Παρακάτω παραθέτουμε τις σημερινές ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας, του ΚΚΕ και της ΟΕΒΕ Αργολίδας.
ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία αναφέρει για την επέτειο του Πολυτεχνείου:
«Η σημερινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μας βρίσκει σίγουρα σε μια πρωτόγνωρη συγκυρία.
Δεν είναι μόνο οι απαραίτητοι περιορισμοί λόγω της πανδημίας και της καραντίνας όμως που διαμορφώνουν το στίγμα της ημέρας.
Αυτό που τη κάνει ξεχωριστή είναι το ξεδίπλωμα της κυβερνητικής προσπάθειας να επιβληθεί στη κοινωνία ο εθισμός στην υποταγή σε κάθε αυθαίρετη εντολή ή απαγόρευση που προέρχεται απο τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας.
Είναι προφανείς οι στόχοι αυτής της προσπάθειας. Και δεν είναι τυχαία η επιλογή της ημέρας.
Από την αρχή της Μεταπολίτευσης έχουμε παραστεί μάρτυρες στη διαχρονική δυσανεξία της συντηρητικής παράταξης απέναντι στο πνεύμα και το μήνυμα της εξέγερσης της νεολαίας για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία το Νοέμβρη του 1973.
Κάτι φαίνεται να δυσκολεύει το πολιτικό προσωπικό της Δεξιάς να αποδεχθεί τον Νοέμβρη του ’73 σαν ορόσημο στη θεμελίωση της σημερινής μας Δημοκρατίας.
Αυτή η διαπίστωση υπενθυμίζει όμως σε όλους τους πολίτες του δημοκρατικού χώρου μια βασική αλήθεια.
Οτι δηλαδή, παρ’όλη τη μακρά και ταχύρυθμη μετεκπαίδευση για την απόκτηση “ευρωπαικού λούστρου”, στον ιδεολογικό πυρήνα της Δεξιάς δεν βρίσκεται η “δημοκρατική ελευθερία” αλλά η “εθνικοφροσύνη”.
Απο αυτή την άποψη, οι σημερινές “απαγορεύσεις” (εκ του ασφαλούς) είναι μεν κατανοητές αλλά χωρίς μέλλον.
Γιατι τελικά, όσο κι’αν δεν αρέσει σε μερικούς, κάποιες ιστορικές πράξεις αφήνουν ανεξίτηλο στίγμα στη συλλογική μνήμη των λαων».
ΚΚΕ
Το ΚΚΕ που μάλιστα κατάφερε και διαδήλωσε σήμερα έξω από την Αμερικανική πρεσβεία κάτω από τη μύτη των αστυνομικών που δεν τους επέβαλε πρόστιμο, αναφέρει:
«Στις φετινές, ιδιαίτερες συνθήκες, λόγω της εξάπλωσης της πανδημίας, το αγωνιστικό – εξεγερτικό μήνυμα του Πολυτεχνείου αποκτάει σύγχρονο περιεχόμενο στην πάλη του λαού μας για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων του. Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, αποτελεί συνέχεια στις μάχες που έχει δώσει το εργατικό – λαϊκό κίνημα -και μέσα στην πανδημία- γιατί οι αγώνες ούτε αναβάλλονται, ούτε απαγορεύονται, όσες αυταρχικές απαγορεύσεις και αν επιβάλει η κυβέρνηση.
Ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας. Αποτέλεσε παράλληλα την “αρχή του τέλους” της χούντας των συνταγματαρχών που εγκαθιδρύθηκε στις 21 Απρίλη 1967.
Το ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής στους αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημά τους κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, δοκιμάστηκαν στη φρίκη των βασανιστηρίων, της εξορίας, των φυλακίσεων, των διώξεων και των στρατοδικείων, στους νέους και τις νέες της Αντι-ΕΦΕΕ.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πρωτοστάτησαν στον αγωνιστικό λαϊκό ξεσηκωμό, που έδρασαν στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας και των διώξεων της χούντας. Η ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεών του και η ίδρυση της ΚΝΕ, το 1968, συνέβαλαν καθοριστικά στην αντιδικτατορική πάλη.
Η επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, το 1967, υπηρέτησε “διά πυρός και σιδήρου” τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε βάρος του λαού. Υλοποίησε τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα στην Κύπρο, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Αποδεικνύεται πως ο χαρακτήρας της αστικής εξουσίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, παίρνει διάφορες μορφές για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Τέτοια μορφή αποτέλεσε και η δικτατορία, καθ’ όλη την επταετία ’67-’74.
ΜΕΤΡΟ
Βασικό χαρακτηριστικό και επίσημη ιδεολογία της χούντας ήταν ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα. Η πείρα της επταετούς δικτατορίας αποδεικνύει ότι πάντα ο αντικομμουνισμός πάει χέρι – χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στα συλλογικά, εργασιακά, μορφωτικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Η χούντα υπήρξε ένα διεφθαρμένο καθεστώς, που βασάνισε, εξόρισε, δολοφόνησε κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.
Τα συνθήματα “Έξω οι ΗΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ”, που δέσποζαν στις πύλες του Πολυτεχνείου τις μέρες του ξεσηκωμού, κάθε χρόνο αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σημασία και επικαιρότητα, καθώς γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες οι εξελίξεις στην περιοχή μας. Η πολιτική της γεωπολιτικής αναβάθμισης, με την οποία συμφωνούν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, αφορά αποκλειστικά την αναβάθμιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης της χώρας και όχι του λαού. Η μετατροπή της Ελλάδας σε γεωπολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό “μεντεσέ” των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν εγγυάται ασφάλεια για τον λαό μας, αλλά προμηνύει τραγωδίες και περιπέτειες για την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ, με την ήττα της αντιδραστικής και αποκρουστικής κυβέρνησης Τραμπ και την ανάδειξη του Μπάιντεν, δεν σηματοδοτεί φρενάρισμα εκ μέρους των ΗΠΑ στην τουρκική επιθετικότητα. Ο σταθερός και διακηρυγμένος στόχος των ΗΠΑ για τη συνοχή του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου δεν καταργεί τις αντιφάσεις του, ενώ δρομολογεί νέες διευθετήσεις στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Πυξίδα της κυβέρνησης είναι τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου, εκτός κι εντός συνόρων. Η μάχη της πανδημίας έχει ήδη τραγικές συνέπειες, με εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες, αφού η κυβέρνηση άφησε αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα Υγείας, χωρίς τις απαραίτητες προσλήψεις, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές.
Η κυβέρνηση αντί να επιτάξει τώρα τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας χωρίς αποζημίωση, επιδοτεί – με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ – τα “κοράκια” της ιδιωτικής υγείας που συνεχίζουν να θησαυρίζουν σε βάρος της δημόσιας υγείας.
Η κυβέρνηση στο όνομα του δημοσιονομικού κόστους αρνείται να πάρει ουσιαστικά, ολοκληρωμένα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης, στα ΜΜΜ που έχουν αποδειχτεί μέσα διασποράς του κορονοϊού.
Η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας σηματοδοτεί τη χρεοκοπία της διαχρονικής πολιτικής ΕΕ – κυβερνήσεων που αντιμετωπίζουν την υγεία του λαού σαν “κόστος” και “εμπόρευμα”. Χρεοκοπεί η δήθεν αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αφού την ίδια στιγμή που τα δημόσια νοσοκομεία φρακάρουν και μετατρέπονται σε νοσοκομεία “μίας νόσου”, τα ιδιωτικά νοσοκομεία θησαυρίζουν.
Ο φετινός εορτασμός του Πολυτεχνείου θα είναι διαφορετικός, αλλά θα είναι αγωνιστικός. Δίνοντας απάντηση στην ύπουλη προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης να φορτώσουν στο εργατικό – λαϊκό κίνημα ευθύνες για την εξάπλωση του ιού. Το πρόβλημα δεν είναι η πορεία μέσα στην πανδημία, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα η πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Άλλωστε, αυτόν τον πόθο έχουν εκφράσει “διάφοροι” εδώ και χρόνια. Δίνοντας συνέχεια στη μάχη για να απομονωθούν οι νοσταλγοί της χούντας, τα διάφορα φασιστοειδή, όσοι χύνουν το δηλητήριο του ρατσισμού, του αντικομμουνισμού, του φασισμού.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, όλη η αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας, τα συνθήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος δεν βρήκαν τη δικαίωσή τους με τη μετάβαση απ’ τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον Ιούλη του 1974. Η περίοδος της μεταπολίτευσης, της ονομαζόμενης “καλύτερης δημοκρατίας στην Ελλάδα”, δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, παρά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που επιτεύχθηκαν σε συνθήκες όπου ο συσχετισμός στην ταξική πάλη και η ύπαρξη του σοσιαλιστικού συστήματος βοηθούσαν σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Αποδεικνύεται, όμως, ότι οι όποιες κατακτήσεις και παραχωρήσεις στον καπιταλισμό είναι προσωρινές. Οι κρίσεις, η φτώχεια, ο αυταρχισμός, οι πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών, όσο η Ελλάδα είναι δέσμια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Κόμματα, ανεξάρτητα από τον ιδεολογικό τους προσδιορισμό, που επέλεξαν να διαχειριστούν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και τους νόμους του, αναπόφευκτα ακολούθησαν αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Αυτό που σήμερα απαιτείται για μια πραγματική διέξοδο προς όφελος του λαού, είναι η διαμόρφωση μιας νικηφόρας κοινωνικής συμμαχίας, που θα παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στο ίδιο το ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, με στόχο το σοσιαλισμό. Αυτός ο αγώνας μπορεί να αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπά κατακτήσεις, να υπερασπίζεται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για τον λαό».
ΟΕΒΕ Αργολίδας
Η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΟΕΒΕ) Αργολίδας αναφέρει σε ανακοίνωσή της:
«Η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Αργολίδας χαιρετίζει και τιμά την επέτειο του Πολυτεχνείου. Σαράντα εφτά χρόνια μετά, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας αποτελεί σύμβολο των δημοκρατικών διεκδικήσεων και ευκαιρία για όλους μας να στοχαστούμε ξανά για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στον πλανήτη. Όλα όσα πρεσβεύει το Πολυτεχνείο αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία σήμερα όπου βιώνουμε τις πρωτόγνωρες συνθήκες μιας πανδημίας, με επιπτώσεις στην υγεία μας αλλά και στην οικονομική και κοινωνική ζωή όλων μας, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές δημοκρατικές αξίες καταστρατηγούνται, κλονίζοντας τα δημοκρατικά θεμέλια και απειλώντας την κοινωνική συνοχή.
Σήμερα εξακολουθούμε να τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, τη μνήμη τους και την προσφορά τους στη δημοκρατία, στην ελευθερία, στην κοινωνική πρόοδο και στην ανεξαρτησία. Και ακολουθώντας το παράδειγμά τους, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα τους για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας, χωρίς διχασμούς, πόλωση και τεχνητές συγκρούσεις».
